ocalić - Wiktionary, the free dictionary

From Wiktionary, the free dictionary

From o- +‎ calić.

• IPA^(key): /ɔˈt͡sa.lit͡ɕ/
• Rhymes: -alit͡ɕ
• Syllabification: o‧ca‧lić

ocalić pf (imperfective ocalać)

1. (transitive) to rescue, to save [with od (+ genitive) ‘from a danger’]

   Synonym: uratować

2. (reflexive with się) to rescue oneself, to survive

   Synonyms: ocaleć, uratować się

Conjugation of ocalić pf
	person	singular	plural
masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive	ocalić
future tense	1st	ocalę	ocalimy
2nd	ocalisz	ocalicie
3rd	ocali	ocalą
impersonal	ocali się
past tense	1st	ocaliłem, -(e)m ocalił	ocaliłam, -(e)m ocaliła	ocaliłom, -(e)m ocaliło	ocaliliśmy, -(e)śmy ocalili	ocaliłyśmy, -(e)śmy ocaliły
2nd	ocaliłeś, -(e)ś ocalił	ocaliłaś, -(e)ś ocaliła	ocaliłoś, -(e)ś ocaliło	ocaliliście, -(e)ście ocalili	ocaliłyście, -(e)ście ocaliły
3rd	ocalił	ocaliła	ocaliło	ocalili	ocaliły
impersonal	ocalono
conditional	1st	ocaliłbym, bym ocalił	ocaliłabym, bym ocaliła	ocaliłobym, bym ocaliło	ocalilibyśmy, byśmy ocalili	ocaliłybyśmy, byśmy ocaliły
2nd	ocaliłbyś, byś ocalił	ocaliłabyś, byś ocaliła	ocaliłobyś, byś ocaliło	ocalilibyście, byście ocalili	ocaliłybyście, byście ocaliły
3rd	ocaliłby, by ocalił	ocaliłaby, by ocaliła	ocaliłoby, by ocaliło	ocaliliby, by ocalili	ocaliłyby, by ocaliły
impersonal	ocalono by
imperative	1st	niech ocalę	ocalmy
2nd	ocal	ocalcie
3rd	niech ocali	niech ocalą
passive adjectival participle	ocalony	ocalona	ocalone	ocaleni	ocalone
anterior adverbial participle	ocaliwszy
verbal noun	ocalenie

• ocalić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ocalić in Polish dictionaries at PWN