Constantín I - Biquipedia, a enciclopedia libre
- Iste articlo ye sobre o emperador romano Constantín I; ta atros usos, se veiga Constantín I.
Constantín I | |
---|---|
Emperador de l'Imperio Romano | |
| |
324 (enantes no yera emperador de tot l'imperio) - 337 | |
Predecesor | Constancio Cloro |
Succesor | Constancio II |
Nombre real | Flavius Valerius Aurelius Constantinus |
Naixencia | 27 de febrero de 272 |
Muerte | 22 de mayo de 337 |
Enterreco | Ilesia d's Santos Apóstols, Istambul (tresladau posteriorment) |
Consort | Minervina Fausta |
Descendencia | Constantina, Helena, Crispo, Constantín II, Constancio II y Constante |
Dinastía | Dinastía constantiniana |
Pai | Constancio Cloro |
Mai | Helena |
Constantín I (Flavius Valerius Aurelius Constantinus en latín), naixito o 27 de febrero de 272 en Naissus (Moesia) y muerto o 22 de mayo de 337 en Nicomedia, estió emperador de l'Imperio Romano dica a suya muerte en l'anyo 337. Estió o primer emperador que miró l'apoyo cristiano y convocó o primer Concilio de Nicea
Con o Edicto de Milán de l'anyo 313 aturó la persecución d'os cristianos y dió libertat de culto a lo cristianismo, de conchunta con totas as demás relichions de l'Imperio. Constantín tamién ye conoixiu per haber refundau a ciudat de Bizancio (hue Istambul, en Turquía), clamando-la Nueva Roma u Constantinoble (Constantini-polis; la ciudat de Constantín). Facilitó la convocatoria d'o Primer Concilio de Nicea en l'anyo 325, que produció la declaración d'a creyencia cristiana conoixida como o Credo de Nicea. Se considera que estió esencial pa la expansión d'esta relichión, y os historiadores, dende Lactancio y Eusebio de Cesarea dica l'actualidat lo presentan como o primer emperador cristiano, si bien estió baltizau cuan ya se trobaba en o suyo leito de muerte.
En l'anyo 305 remató a primera tetrarquía con a renuncia de Dioclecián y Maximián, que teneban o cargo d'Augusto. Os dos Césars se convertioron en augustos y dos oficials ilirians fuoron nombratos nuevos Césars. En a segunda tetraquía Constancio Cloro yera Augusto d'Occident y Severo II en yera o César, mientres que en Orient Galerio yera l'Augusto y Maximín Daya o César.
Manimenos Constancio Cloro, que cayó malauto en una expedición contra os pictos de Caledonya y morió o 25 de chulio de 306 en Eburacum y tot s'embolicará. O suyo fillo Constantín, que se trobaba con él a la suya muerte en Eburacum ye proclamato augusto por as tropas leyals a lo suyo pai y por o cheneral Croco. A l'inte Severo II, que yera o César d'Occident, fue proclamato Augusto por Galerio. En ixa mesma anyata en Roma a chent nombraba emperador a Maxencio, o fillo de Maximián, y Maximián torna a la politica reclamando o títol d'Augusto.
Por 20 anyatas bi habió una baralla por o poder y Constantín rematará por imposar-se.
Ye citato en o "Liber Regum":
Apres de Philipus regno Constantin de Roma, el fillo de Costant e de la reina Elena, filla del rei lohel, d Anglaterra. Ad est emperador de Roma Costantin plogo a Deus e conuertielo Sant Siluestre z babtizolo e fo xiano. En esta sazón foron ia los godos entrados en Espanya.
Regno Costantin XXX annos. E pues regno en Roma so fillo Costant XXIIII annos, e fo mal rei & erege, que todos los xianos que trobo en so reismo todos los tormentó.
Tamién ye nombrato en o "Libro d'o Trasoro":
adquisida en el tiempo de Siluester. Mas los otros emperadores que despues Constantin fueron non eran asi dulces nj assi buen ayre como el fue
Se veigan as imáchens de Commons sobre Constantín I.