gañote - Wikcionariu

Pronunciación y silabación: [ ɣaˈɲo.te ]
Etimoloxía: A esta pallabra fálta-y la etimoloxía.

masculín singular gañote; plural gañotes

1. (Anatomía) La parte interior de la garganta que comunica la farinxe col esófagu.
2. (Anatomía) Garganta, cavidá interior del pescuezu, que va dende'l final de la cavidá bucal hasta l'esófagu.
3. (Anatomía) Pescuezu, parte del cuerpu que xune la cabeza col troncu, nos homes y n'abondos animales vertebraos.
4. (Anatomía) Tráquea, tubu elásticu que tresporta l'aire ente la larinxe y los bronquios.

• [1] ganatu, gañatu, gañota, gañotu, gañuetu, gargaberu, gargareru, gargüelu, gaznatu, goliberu, gorgoberu, gorgoleru, gorgoliellu, gorgüelu, gorgueru; gaita
• [2] ganatu, gañatu, gañota, gañotu, gañuetu, gargaberu, gargallu, gargaderu, garganta, gargüelu, gaznatu, goliber, goliberu, gorgoberu, gorgolera, gorgoleru, gorgoliellu, gorgüelu, gorxa, güérganu; gargantón, gaita, pasapán
• [3] cuezu, gañatu, gañota, gañotu, gañuetu, gaznatu, garza, mogote, pescuezu
• [4] tráquea, gorgoleru del aire

• [3] esgañáu, esgañotáu, gansu
• cerviz ~ cervices, cocote, collete, nuca ~ ñuca ~ nucla ~ ñucla