lakaat - Wikeriadur
Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Brezhoneg
- Meneget er C'hatolikon lacat. Amprestet digant al latin locāre.[1]
Verb
lakaat /laˈkɑːt/ verb kreñv eeun (displegadur)
- lakaat udb en ulb (dindan udb, en udb, war udb)
- Lakaat kernioù war he fenn Ha mont ganti d'an oferenn. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 2, Pariz, 1891, 1971, p. 122.)
- Laka ar gwer war an daol. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 301.)
- N'ouzon ket pelec'h em eus lakaet ma c'hontell. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 301.)
- Lakait sukr.— (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 301.)
- lakaat en douar (had, legumaj)
- Arru eo poent lakaat ar patatez abred. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 301.)
- Lakaet ho peus piz? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 301.)
- Lakaat aon en un den
- Lakaat droug, drougiezh, droukrañs, en un den
- Lakaat kemm etre daou dra
- lakaat mezh d'un den, en un den
- Lakaat had, plant, en douar.
- Lakaat poell, skiant, en un den
Adstummoù
Deveradoù
Troioù-lavar
Roll an daveoù :
- [1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 447.