Dijambus – Wikipedia
aus Wikipedia, der freien Enzyklopädie
Zur Navigation springen Zur Suche springen
Der Dijambus (altgriechisch διῖαμβος diiambos, lateinisch diiambus) ist in der antiken Verslehre ein viergliedriger Versfuß nach dem Schema
- ◡—◡—
Der Name „doppelter Jambus“ bezieht sich darauf, dass er der jambischen Dipodie und damit dem jambischen Metron entspricht.
Literatur
- Gero von Wilpert: Sachwörterbuch der Literatur. 8. Auflage. Kröner, Stuttgart 2013, ISBN 978-3-520-84601-3, S. 176.
Zweigliedrig: Pyrrhichius ◡◡ • Trochäus —◡ • Jambus ◡— • Spondeus ——
Dreigliedrig: Tribrachys ◡◡◡ • Daktylus —◡◡ • Amphibrachys ◡—◡ • Anapäst ◡◡— • Bacchius ◡—— • Kretikus —◡— • Antibacchius ——◡ • Molossus ———
Viergliedrig: Prokeleusmatikos ◡◡◡◡ • Päon 1: —◡◡◡ 2: ◡—◡◡ 3: ◡◡—◡ 4: ◡◡◡— • großer Ionikus ——◡◡ • Antispast ◡——◡ • kleiner Ionikus ◡◡—— • Chorjambus —◡◡— • Ditrochäus —◡—◡ • Dijambus ◡—◡— • Epitrit 1: ◡——— 2: —◡—— 3: ——◡— 4: ———◡ • Dispondeus ———— Fünfgliedrig: Thymelicus◡———◡