Θήτα - Βικιπαίδεια

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Καλλιτεχνική γραφή Μέγα Ετυμολογικόν, 1499
Ελληνικό αλφάβητο
Αα	Άλφα	Νν	Νι
Ββ	Βήτα	Ξξ	Ξι
Γγ	Γάμμα	Οο	Όμικρον
Δδ	Δέλτα	Ππ	Πι
Εε	Έψιλον	Ρρ	Ρω
Ζζ	Ζήτα	Σσς	Σίγμα
Ηη	Ήτα	Ττ	Ταυ
Θθ	Θήτα	Υυ	Ύψιλον
Ιι	Ιώτα	Φφ	Φι
Κκ	Κάππα	Χχ	Χι
Λλ	Λάμδα	Ψψ	Ψι
Μμ	Μι	Ωω	Ωμέγα
Ιστορία
Αρχαϊκές τοπικές παραλλαγές
Σημεία στίξης Συμπλέγματα
Αριθμοί ϛ (6) ϟ (90) ϡ (900)
Σε άλλες γλώσσες
Βακτριανά Μυσικά Λυκιακά Καρικά Γοτθικά Ελληνοϊβηρικά Κοπτικά Παλαιονουβικά Καραμανλήδικα
Σχετικά λήμματα
Πολυτονική γραφή Μικρογράμματη γραφή Ελληνικός κώδικας Μπράιγ Κώδικας Μορς Επιστημονικά σύμβολα
Κατηγορία Κοινά π • σ • ε

Το γράμμα θήτα (κεφαλαίο Θ ή Ө, πεζό θ ή ϑ) είναι το όγδοο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου. Στην αρχαία ελληνική συμβόλιζε το άηχο δασύ οδοντικό σύμφωνο /tʰ/ και τον παρόμοιο φθόγγο^[1] ενώ στη νέα ελληνική και στο διεθνές φωνητικό αλφάβητο συμβολίζει το αντίστοιχο τριβόμενο /θ/.^[2] Προήλθε από το φοινικικό γράμμα τεθ <> που στα φοινικικά σήμαινε τροχός.^[3]

Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία θ´ = 9.

Το πεζό <θ> χρησιμοποιείται:

• συνήθως ως σύμβολο γωνιών στα μαθηματικά

Το κεφαλαίο <Θ> συμβολίζει:

• την συνάρτηση βήματος στα μαθηματικά