Ιωάννης Γρυπάρης (λογοτέχνης) - Βικιπαίδεια
- ️Tue Apr 02 2019
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
|
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|13|02|2025}} |
| Ιωάννης Γρυπάρης | |
|---|---|
 Ο Ιωάννης Γρυπάρης το 1930 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ιωάννης Γρυπάρης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 17ιουλ. / 29 Ιουλίου 1870γρηγ. Σίφνος |
| Θάνατος | 1942 ή 11 Μαρτίου 1942 ή 13 Μαρτίου 1942 Αθήνα |
| Αιτία θανάτου | πείνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής συγγραφέας μεταφραστής |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα |
Ο Ιωάννης Γρυπάρης (Σίφνος, 17 Ιουλίου 1870 – Αθήνα, 11 Μαρτίου 1942) ήταν Έλληνας μεταφραστής, λογοτέχνης και εκπαιδευτικός, ενώ διετέλεσε επίσης στέλεχος του Υπουργείου Παιδείας και διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου. Στα κατάλοιπα του λογοτέχνη, βρέθηκε ανέκδοτη δική του μετάφραση της "Πολιτείας του Πλάτωνος", σε δημοτικό λόγο. Από τα δέκα βιβλία της πλατωνικής Πολιτείας, τα επτά μόνο μπόρεσε να επεξεργαστεί, αλλά και έτσι η εργασία του είναι πολύτιμη. Την Πολιτεία του Πλάτωνος την είχε μεταφράσει και εκδώσει ο Γρυπάρης και το 1911 στη σειρά της βιβλιοθήκης " Φέξη" στην καθαρεύουσα, αλλά δεν ικανοποίησε πλήρως τον ποιητή. Γι΄αυτό την ξανάκανε στην δημοτική, βελτιώνοντας την απόδοση του κλασσικού κειμένου. Η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, στην οποία ο Γρυπάρης κληροδότησε τα υπάρχοντά του, παραχώρησε τα χειρόγραφά του και έτσι εκδόθηκαν στη νέα σειρά " Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων" σε επιμέλεια του Ευάγγελου Παπανούτσου.
Ποίηση:
- Σκαραβαίοι και τερρακότες. Αθήνα, Ι.Ν.Σιδέρης, [1919]
- Αισχύλου Ορέστεια
- Αγαμέμνων. Αθήνα, ανάτυπο από το περ. Ηλύσια Β΄, 1906, σ.7-68. 1906. και Αθήνα, Φέξης, 1911.
- Χοηφόροι. Αθήνα, Φέξης, 1911.
- Ευμενίδες. Αθήνα, Φέξης, 1911.
- Αισχύλου Επτά επί Θήβας. Αθήνα, Φέξης, 1911.
- Πλάτωνος Πολιτεία. Αθήνα, Φέξης, 1911 (τόμοι 2).
- Πλάτωνος Ευθύδημος. Αθήνα, Φέξης, 1912.
- Ερρίκου Χάινε Ταξιδιωτικές εικόνες. Αθήνα, Ελευθερουδάκης, 1925.
- Goethe, Το παραμύθι της αλεπούς. Αθήνα, Ελευθερουδάκης, 1930.
- Οι τραγωδίες του ΑισχύλουΙ•Ικέτιδες, Προμηθέας Δεσμώτης. Αθήνα, Δελφικές εορτές (τυπ. Σακελλάριου), 1930.
- Σοφοκλέους Ηλέκτρα. Αθήνα, Εστία, 1936.
- Σοφοκλέους Οιδίπους επίΚολωνώ. Αθήνα, Εστία, 1937.
- Σοφοκλέους Φιλοκτήτης. Αθήνα, Εστία, 1937.
- Οι τραγωδίες του Αισχύλου ΙΙ• Ορέστεια. Αθήνα, Εστία, 1938.
- Σοφοκλέους Αντιγόνη. Αθήνα, Εστία, 1940.
- Σοφοκλέους Αίας. Αθήνα, Εστία, 1940.
- Φύλλα Τέχνης (τέσσερα τεύχη με ποιήματα). 1935.
- Ο άγνωστος Γρυπάρης:• Ανέκδοτα ποιήματα• Εισαγωγή Θ.Σπεράντσα. Αθήνα, Αστήρ, 1954.
- Τα ποιήματα. Επιμέλεια Δημήτρης Δασκαλόπουλος. Αθήνα. Εστία.
- Ιωάννης Γρυπάρης: Ο πρώτος μετασολωμικός: Βίος-Έργο-Εποχή. Αθήνα, Πηγή, 1971.
- Γρυπάρης Άπαντα (επιμέλεια Γ. Βαλέτας, Αθήνα, εκδόσεις Δωρικός)
- Βαλέτας Γ., «Γρυπάρης Ιωάννης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 6. Αθήνα, Χάρη Πάτση
- Λυκούργου Νίκη, «Γρυπάρης Ιωάννης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985
- Μερακλής Μ.Γ., «Ιωάννης Γρυπάρης», Η ελληνική ποίηση• Ρομαντικοί - Εποχή του Παλαμά - Μεταπαλαμικοί• Ανθολογία - Γραμματολογία, σ.338-341. Αθήνα, Σοκόλης, 1977.
