el.wikipedia.org

Σταθερή συνάρτηση - Βικιπαίδεια

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στα μαθηματικά, σταθερή συνάρτηση ονομάζεται μία συνάρτηση που λαμβάνει την ίδια τιμή ανεξάρτητα από την τιμή εισόδου. Πιο συγκεκριμένα, είναι μία συνάρτηση {\displaystyle f:X\to Y} (δηλαδή από το σύνολο {\displaystyle X} στο σύνολο {\displaystyle Y}), για την οποία υπάρχει κάποιο {\displaystyle c\in Y}, ώστε για κάθε {\displaystyle x\in X} έχουμε ότι {\displaystyle f(x)=c}.[1]:22

Ο ίδιος ορισμός με σύμβολα γράφετε ως εξής:

{\displaystyle \exists c\in Y.\forall x\in X.f(x)=c}.

Παραδείγματα σταθερών συναρτήσεων

Σταθερή συνάρτηση μεταξύ δύο πεπερασμένων συνόλων {\displaystyle S_{1}=\{\alpha ,\beta ,\gamma ,\delta \}} και {\displaystyle S_{2}=\{1,2,3\}}.

  1. ↑ Μπούλιαρης, Μ. (1981). Συναρτήσεις: Ύλη κορμού επιλογής Γ'Λυκείου. Αθήνα: Κέντρο Μαθηματικών Μελετών.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Αδάμ, Μ.· Χατζάρας, Ι.· Ασημάκης, Ν. (2016). Μαθηματική Ανάλυση. Αθήνα: ΣΕΑΒ. ISBN 978-960-603-392-6.
  3. ↑ Κολουντζάκης, Μ.· Παπαχριστόδουλος, Χ. (2015). Διακριτά Μαθηματικά. Αθήνα: ΣΕΑΒ. ISBN 978-960-603-361-2.
  4. ↑ Μαμούρης, Αθανάσιος (1977). Συναρτήσεις Λυμένα Θέματα: για τους υποψηφίους ανωτάτων σχολών και τους μαθητάς λυκείων. Αθήνα.
  5. ↑ 5,0 5,1 Κουκλάδας, Α.· Γεωργιακάκης, Π. (1974). Άλγεβρα 1: Ακολουθίαι Συναρτήσεις. Αθήνα.
  6. ↑ Τσίτσας, Ν. Λ. (2015). Εφαρμοσμένα Μαθηματικά. Αθήνα: ΣΕΑΒ. ISBN 978-960-603-257-8.
  7. ↑ Κατσαρός, Παναγιώτης (2015). Θεωρία υπολογισμού και εφαρμογές. Αθήνα: ΣΕΑΒ. ISBN 978-960-603-406-0.