Φίλιππος Γ΄ της Βουργουνδίας - Βικιπαίδεια
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Φίλιππος Γ΄ (γαλλ. Philippe III, 31 Ιουλίου 1396 - 15 Ιουνίου 1467), ο επονομαζόμενος Αγαθός (le Bon), από τον Οίκο των Βαλουά ήταν δούκας της Βουργουνδίας, κόμης της Βουργουνδίας (ως Φίλιππος Ε΄), της Φλάνδρας (ως Φίλιππος Γ΄), του Αρτουά (ως Φίλιππος Β΄, 1419 - 1467) και κόμης του Αινώ (ως Φίλιππος Α΄, 1432 - 1467). Ήταν γιος και διάδοχος του Ιωάννη Α΄ της Βουργουνδίας και της Μαργαρίτας, κόρης του Αλβέρτου Α΄ της Βαυαρίας.[8] Ο πατέρας του είχε διαδεχθεί τον παππού του, Φίλιππο Β΄ τον Τολμηρό σαν δούκας της Βουργουνδίας (1404).[9]Ήταν μέλος του Οίκου των Βαλουά, κλάδου της δυναστείας των Καπετιδών. Επί της ηγεμονίας του το δουκάτο της Βουργουνδίας έφτασε στο μέγιστο σημείο ευημερίας, οικονομικής άνθησης, ανάπτυξης των τεχνών και του πολιτισμού. Εναλλασσόταν στην συμμαχία του μεταξύ των Άγγλων και των Γάλλων, στις προσπάθειες του να ισχυροποιήσει την θέση του.
Ο Φίλιππος διαδέχτηκε τον πατέρα του στην Βουργουνδία, την Φλάνδρα και το Αρτουά μετά την δολοφονία του πατέρα (1419).[10] Ο Φίλιππος κατηγόρησε τον γαμπρό του, δελφίνο Κάρολο, ότι σχεδίαζε την δολοφονία του πατέρα του στο Μοντερώ. Συμμάχησε με τον Ερρίκο Ε΄ της Αγγλίας με την Συνθήκη του Τρουά (1420) και η συμμαχία επικυρώθηκε με τον γάμο της αδελφής του, Άννας, με τον Ιωάννη του Λάνκαστερ (1423). Τα στρατεύματα του Φίλιππου συνέλαβαν την Ιωάννα της Λωρραίνης και την παρέδωσαν στους Άγγλους (1430). Οι Άγγλοι την έκαψαν σαν αιρετική στη Ρουέν. Η συμμαχία του Φιλίππου με τους Άγγλους έσπασε, όταν ο Φίλιππος επιτέθηκε στο Καλαί (1435) και αναγνώρισε τον Κάρολο Ζ΄ της Γαλλίας. Οι σχέσεις του με τον Κάρολο χάλασαν (1440), όταν υποστήριξε επανάσταση ευγενών (1440), Ο Φίλιππος υπέγραψε την συνθήκη του Αρράς που ανακαλούσε την συνθήκη του Τρουά.
Ενσωμάτωσε το Ναμύρ στην βουργουνδική επικράτεια μετά τον θάνατο του τελευταίου μαργράβου, Ιωάννη Γ΄, ο οποίος του το είχε κληροδοτήσει (1429). Κληρονόμησε το Αινώ, την Ολλανδία (1432), το Δουκάτο της Βραβάντης (1430) και αγόρασε το δουκάτο του Λουξεμβούργου από την Ελισάβετ της Βοημίας, Δούκισσα του Λουξεμβούργου (1443). Κατηύθυνε τις προσπάθειες, ώστε ο νόθος γιος του, Δαυίδ, να εκλεχθεί επίσκοπος της Ουτρέχτης (1456). Αποκλήθηκε "μέγας δούκας της Δύσης", αλλά τελικά αναγκάστηκε να παραδώσει μερικές από τις περιοχές του στον Λουδοβίκο ΙΑ΄ της Γαλλίας. Δημιούργησε τις πολιτείες της Βουργουνδίας κατά τα πρότυπα του γαλλικού βασιλείου και προσπάθησε να εξασφαλίσει δάνειο για πόλεμο κατά της Αγγλίας, ώστε να εγγυηθεί η ομαλή διαδοχή υπέρ του γιου του.
Παρά την αυξημένη αστικοποίηση της Βουργουνδίας στους εσωτερικούς του κύκλους διατηρήθηκε ένας μεγάλος βαθμός ιπποσύνης. Αρνήθηκε να ενταχθεί στο Τάγμα της Περικνημίδας (1422), κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν προδοσία απέναντι στον κυρίαρχο του Άγγλο βασιλιά. Δημιούργησε το Τάγμα του Χρυσόμαλλου Δέρατος που βασίστηκε στους ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης (1430). Δεν είχε σταθερή πρωτεύουσα μετακινώντας την αυλή του σε ανάκτορα διάφορων πόλεων όπως Βρυξέλλες, Μπρυζ και Λιλ. Έκανε πολλά πανηγύρια και διοργανώσεις, ενώ οι ιππότες του ταξίδευαν σε όλη την χώρα. Σχεδίαζε σταυροφορία ενάντια των Οθωμανών (1454), κάτι που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε.
Την περίοδο (1444 - 1446) εκτιμάται ότι ξόδεψε το 2% του εσωτερικού κρατικού φόρου προκειμένου να εφοδιαστεί με ιταλικά ασημένια προϊόντα και χρυσά ρούχα. Τα πολυτελή προϊόντα που προμηθευόταν υπήρχαν μονάχα στις ανώτερες τάξεις της ευρωπαϊκής κοινωνίας. Το ενδιαφέρον του για τις τέχνες και τα γράμματα ήταν πολύ μεγάλο: εκτιμάται ότι πρόσθεσε στην ιδιωτική του συλλογή περίπου 600 χειρόγραφα.[11]
Συγκέντρωσε πολλά κοσμήματα, γλυπτά, και έργα τέχνης, η χώρα του έγινε κέντρο καλλιτεχνών, συνθετών, ζωγράφων και τραγουδιστών. Ο Γιαν βαν Άικ ταξίδεψε στην Πορτογαλία προκειμένου να ζωγραφίσει την Ισαβέλλα, κόρη του Ιωάννη Α΄ της Πορτογαλίας, με την ευκαιρία των γάμων της με τον Φίλιππο. (1428) [12] Με την βοήθεια έμπειρων Πορτογάλων μηχανικών δημιούργησε στη Μπρυζ στόλο πλοίων. Ο Ρόχιερ φαν ντερ Βάιντεν ζωγράφισε δύο φορές το πορτραίτο του που σώζεται μόνο σε αντίγραφα φορώντας το μενταγιόν του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος.[12]
Νυμφεύτηκε σε πρώτο γάμο την Μιχαέλα του Βαλουά, κόρη του Καρόλου ΣΤ΄ της Γαλλίας (1409).[13] Απέκτησαν ένα παιδί:
- Αγνή.
Μετά τον πρόωρο θάνατο της Μιχαέλας, νυμφεύτηκε σε δεύτερο γάμο τη Μπόννη του Αρτουά, κόρη του Φιλίππου του Αρτουά, Κόμη του Ε, και χήρα του θείου του, Φιλίππου Β΄ του Νεβέρ (1424).[13] Δεν απέκτησαν παιδιά. Η Μπόννη πέθανε έναν χρόνο μετά.
Νυμφεύτηκε σε τρίτο γάμο την Ισαβέλλα των Αβίς, κόρη του Ιωάννη Α΄ της Πορτογαλίας (1430).[14] Απέκτησαν τρία παιδιά:
- Αντώνιος (1430 - 1432), Κόμης του Σαρολαί.
- Ιωσίας (24 Απριλίου - μετά την 6η Μαΐου 1432), Κόμης του Σαρολαί.
- Κάρολος (1433 - 1477), Δούκας της Βουργουνδίας.[15][16]
Ο Φίλιππος Γ΄, πέρα από τα νόμιμα, απέκτησε και 18 εξώγαμα τέκνα από 24 διαφορετικές ερωμένες, μεταξύ των οποίων ήταν:
- (νόθος) Κορνήλιος (1420 - 1452), διοικητής του Λουξεμβούργου, σκοτώθηκε στην μάχη του Μπαζέλ (1452)[17].
- (νόθος) Αντώνιος (1421 - 1504), Κόμης του Λα Ρος (Αρντέν), Γκρανπρέ, Σαιν-Μενεούλ & Γκιν.
- (νόθη) Μαρία (1426 - 1462), παντρεύτηκε τον Πιερ ντε Μπωφρμόν, Κόμη του Σαρνύ.
- (νόθος) Δαυίδ [18](1427 - 1496), επίσκοπος του Τερουάν, της Ουτρέχτης και διάσημος καλλιτέχνης.[19]
- (νόθη) Κορνηλία (απεβ. 1428).
- (νόθη) Κορνηλία (απεβ. 1432).
- (νόθη) Άννα (1435 - 1508).
- (νόθος) Ραφαήλ (1437 - 1508), ιερέας.
- (νόθος) Βαλδουίνος (1445 - 1508), κυβερνήτης του Φαλλαί.
- (νόθη) Μαργαρίτα (απεβ. 1455).
- (νόθος) Ιωάννης (απεβ. 1499), πρύτανης, παπικός νοτάριος.
- (νόθος) Φίλιππος (1464 - 1524), επίσκοπος της Ουτρέχτης.
- (νόθη) Αικατερίνη (απεβ. μετά το 1515), ηγουμένη στη Γάνδη.
- (νόθη) Ιολάνθη (απεβ. 1470).
| Πρόγονοι του Φιλίππου Γ΄ δούκα της Βουρουνδίας |
|---|
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 (Ολλανδικά) RKDartists. 490559. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ 2,0 2,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ LIBRIS. Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας. 17 Σεπτεμβρίου 2012. 42gjkltn1dl9cpz. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018.
- ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 «Kindred Britain»
- ↑ 5,0 5,1 p10730.htm#i107291. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 6,0 6,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 7,0 7,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Richard Vaughan, John the Fearless: The Growth of Burgundian Power, (The Boydell Press, 2010), 2.
- ↑ Richard Vaughan, John the Fearless: The Growth of Burgundian Power, 4, 6.
- ↑ Richard Vaughan, Philip the Good: The Apogee of Burgundy, 1.
- ↑ National Gallery Catalogues: The Fifteenth Century Netherlandish Paintings by Lorne Campbell, 1998.
- ↑ 12,0 12,1 T Kren & S McKendrick (eds), Illuminating the Renaissance: The Triumph of Flemish Manuscript Painting in Europe, Getty Museum / Royal Academy of Arts, 2003, p. 68
- ↑ 13,0 13,1 Richard Vaughan, Philip the Good: The Apogee of Burgundy, (The Boydell Press, 2010), 8.
- ↑ Willem Pieter Blockmans and Walter Prevenier, The Promised Lands: The Low Countries under Burgundian Rule, 1369–1530, (University of Pennsylvania Press, 1999), 73.
- ↑ Richard Vaughan, Philip the Good: The Apogee of Burgundy, 132.
- ↑ Willem Pieter Blockmans and Walter Prevenier, The Promised Lands: The Low Countries under Burgundian Rule, 1369–1530, 73.
- ↑ Richard Vaughan, Philip the Good: The Apogee of Burgundy, 196.
- ↑ Richard Vaughan, Philip the Good: The Apogee of Burgundy, 227.
- ↑ Ruth Putnam, Charles the Bold, last Duke of Burgundy, 1433–1477, (G.P. Putnam's Sons, 1908), 69–71.
- Richard Vaughan, John the Fearless: The Growth of Burgundian Power, (The Boydell Press, 2010)
- Richard Vaughan, Philip the Good: The Apogee of Burgundy, (The Boydell Press, 2010)
- Willem Pieter Blockmans and Walter Prevenier, The Promised Lands: The Low Countries under Burgundian Rule, 1369–1530, (University of Pennsylvania Press, 1999)
- Ruth Putnam, Charles the Bold, last Duke of Burgundy, 1433–1477, (G.P. Putnam's Sons, 1908), 69–71.
- National Gallery Catalogues: The Fifteenth Century Netherlandish Paintings by Lorne Campbell, 1998.
- T Kren & S McKendrick (eds), Illuminating the Renaissance: The Triumph of Flemish Manuscript Painting in Europe, Getty Museum / Royal Academy of Arts, 2003, p. 68
- http://dijoon.free.fr/bestof/philgood.htm
- http://archive.joan-of-arc.org/joanofarc_letter_july_17_1429.html
- http://www.newadvent.org/cathen/03068a.htm
Φίλιππος Γ΄ της Βουργουνδίας Νεότερος κλάδος του Οίκου των Καπετιδών | ||
| Βασιλικοί τίτλοι | ||
|---|---|---|
| Προκάτοχος Ιωάννης ο Άφοβος |
Δούκας της Βουργουνδίας 1419 - 1467 |
Διάδοχος Κάρολος της Βουργουνδίας |
Κόμης της Βουργουνδίας 1419 - 1467 | ||
Κόμης του Αρτουά 1419 - 1467 | ||
Κόμης της Φλάνδρας 1419 - 1467 | ||
| Προκάτοχος Ζακλίν |
Κόμης του Αινώ 1432 - 1467 | |
| Προκάτοχος Ιωάννης Γ΄ |
Μαργράβος του Ναμύρ 1429 - 1467 |