δοτική - Βικιλεξικό
↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
---|---|---|---|---|
ονομαστική | η | δοτική | οι | δοτικές |
γενική | της | δοτικής | των | δοτικών |
αιτιατική | τη | δοτική | τις | δοτικές |
κλητική | δοτική | δοτικές | ||
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά |
- δοτική < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή δοτική (εννοείται πτῶσις) < ουσιαστικοποιημένο θηλυκό του επιθέτου δοτικός < δίδωμι
- ΔΦΑ : /ðo.tiˈci/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : δο‐τι‐κή
- ομόηχο: δοτικοί
δοτική θηλυκό
- (γραμματική) μια από τις πτώσεις των ονομάτων σε διάφορες γλώσσες όπως τα αρχαία ελληνικά, τα λατινικά, τα γερμανικά κλπ· συχνά δηλώνει το πρόσωπο στο οποίο καταλήγει η ενέργεια του ρήματος, αλλά χρησιμοποιείται επίσης για τη δήλωση επιρρηματικών εννοιών και μετά από συγκεκριμένες προθέσεις
- ⮡ Στις φράσεις «δόξα τω Θεώ», «τοις μετρητοίς» έχουμε επιβίωση στα νέα ελληνικά μιας αρχαίας δοτικής.
- Με την αρχαία ελληνική δοτική ταυτίστηκαν οι αρχαιότερες πτώσεις της τοπικής και της οργανικής
- Στα νέα ελληνικά η δοτική έχει δώσει τη θέση της σε εμπρόθετα με τις προθέσεις σε και με, αλλά συνεχίζει να χρησιμοποιείται και στη δημοτική σε πάγιες εκφράσεις
δοτική θηλυκό
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός | ||||
↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
---|---|---|---|---|
ονομαστική | ἡ | δοτική | αἱ | δοτικαί |
γενική | τῆς | δοτικῆς | τῶν | δοτικῶν |
δοτική | τῇ | δοτικῇ | ταῖς | δοτικαῖς |
αιτιατική | τὴν | δοτικήν | τὰς | δοτικᾱ́ς |
κλητική ὦ! | δοτική | δοτικαί | ||
δυϊκός | ||||
ονομ-αιτ-κλ | τὼ | δοτικᾱ́ | ||
γεν-δοτ | τοῖν | δοτικαῖν | ||
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά |
δοτική θηλυκό (ελληνιστική σημασία)
- (γραμματική) η δοτική πτώση
δοτική θηλυκό
- ονομαστική και κλητική ενικού, θηλυκού γένους του δοτικός