ermi - Wiktionary, the free dictionary
From Wiktionary, the free dictionary
From Old Norse ermr, from Proto-Germanic *armijō.
ermi f (genitive singular ermar, plural ermar)
From Old Norse ermr, from Proto-Germanic *armijō.
ermi f (genitive singular ermar or (proscribed) ermi, nominative plural ermar)
- stuttermabolur
- lofa upp í ermina/lofa upp í ermina á sér
- láta hendur standa fram úr ermum
- hrista fram úr erminni
- Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)
- Kristín Bjarnadóttir, editor (2002–2025), “ermi”, in Beygingarlýsing íslensks nútímamáls [The Database of Modern Icelandic Inflection] (in Icelandic), Reykjavík: The Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies
- Mörður Árnason (2019) Íslensk orðabók, 5th edition, Reykjavík: Forlagið
- “ermi” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)
ermi
ermi