sanna - Wiktionary, the free dictionary
From Wiktionary, the free dictionary
Borrowed from Konkani सान्नां (sānnā̃).
sanna (plural sannas)
- A spongy steamed rice cake, popular in parts of India.
sanna (plural [please provide])
- flint‐lock gun
From san + -na, literally “our language”.
sanna f
- Borg, Alexander (2004) A Comparative Glossary of Cypriot Maronite Arabic (Arabic–English) (Handbook of Oriental Studies; I.70), Leiden and Boston: Brill, page 417
sanna (demonstrative) (plural sakku)
- down distal absolutive; that down a long distance, he/she/it down there.
- manna - this here
- una - that nearby
- innga - that yonder
- kanna - that down a medial distance
- pinnga - that up a medial distance
- panna - that up a long distance
- qanna - that in there/out there
- anna - that in the north
- kinnga - that in the south/that outside
- inna - that which is invisible
- Rhymes: -anːa
sanna (weak verb, third-person singular past indicative sannaði, supine sannað)
- to prove
sanna — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að sanna | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
sannað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
sannandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég sanna | við sönnum | present (nútíð) |
ég sanni | við sönnum |
þú sannar | þið sannið | þú sannir | þið sannið | ||
hann, hún, það sannar | þeir, þær, þau sanna | hann, hún, það sanni | þeir, þær, þau sanni | ||
past (þátíð) |
ég sannaði | við sönnuðum | past (þátíð) |
ég sannaði | við sönnuðum |
þú sannaðir | þið sönnuðuð | þú sannaðir | þið sönnuðuð | ||
hann, hún, það sannaði | þeir, þær, þau sönnuðu | hann, hún, það sannaði | þeir, þær, þau sönnuðu | ||
imperative (boðháttur) |
sanna (þú) | sannið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
sannaðu | sanniði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að sannast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
sannast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
sannandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég sannast | við sönnumst | present (nútíð) |
ég sannist | við sönnumst |
þú sannast | þið sannist | þú sannist | þið sannist | ||
hann, hún, það sannast | þeir, þær, þau sannast | hann, hún, það sannist | þeir, þær, þau sannist | ||
past (þátíð) |
ég sannaðist | við sönnuðumst | past (þátíð) |
ég sannaðist | við sönnuðumst |
þú sannaðist | þið sönnuðust | þú sannaðist | þið sönnuðust | ||
hann, hún, það sannaðist | þeir, þær, þau sönnuðust | hann, hún, það sannaðist | þeir, þær, þau sönnuðust | ||
imperative (boðháttur) |
sannast (þú) | sannist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
sannastu | sannisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
sanna f (genitive singular sönnu, nominative plural sönnur)
sanna
- inflection of sannur:
- strong feminine singular accusative positive degree
- strong masculine plural accusative positive degree
- weak masculine singular accusative positive degree
- weak masculine singular dative positive degree
- weak masculine singular genitive positive degree
- weak feminine singular nominative positive degree
- weak neuter singular positive degree
sanna f (plural sanne)
- (archaic) Alternative form of zanna
1472, Dante Alighieri, La divina commedia: Inferno, Le Monnier, published 1994, Canto VI, p.90, vv. 22-23:
Quando ci scorse Cerbero, il gran vermo, ¶ le bocche aperse e mostrocci le sanne;
- When Cerberus perceived us, the great worm, ¶ his mouths he opened, and displayed his tusks;
From Ancient Greek σάννας (sánnas).
sanna f (genitive sannae); first declension
First-declension noun.
- “sanna”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sanna in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Uncertain. Perhaps a borrowing of Old Norse sanna, senna, from Proto-Germanic *sanþōną, *sanþijaną, from *sanþaz (“true”).
sanna
- to contradict
- North Frisian: sana
From Proto-Germanic *sanþōną, from *sanþaz, whence also Old Norse saðr. The English soothe is a cognate.
sanna
sanna f (genitive sǫnnu)
- Zoëga, Geir T. (1910) “sanna”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive
From Old Norse sanna, from Proto-Germanic *sanþōną.
sanna
Conjugation of sanna (weak)
present | past | ||||
---|---|---|---|---|---|
infinitive | sanna | — | |||
participle | sannandi, -e | sannaþer | |||
active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
iæk | sannar | sanni, -e | — | sannaþi, -e | sannaþi, -e |
þū | sannar | sanni, -e | sanna | sannaþi, -e | sannaþi, -e |
han | sannar | sanni, -e | — | sannaþi, -e | sannaþi, -e |
vīr | sannum, -om | sannum, -om | sannum, -om | sannaþum, -om | sannaþum, -om |
īr | sannin | sannin | sannin | sannaþin | sannaþin |
þēr | sanna | sannin | — | sannaþu, -o | sannaþin |
mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
iæk | sannas | sannis, -es | — | sannaþis, -es | sannaþis, -es |
þū | sannas | sannis, -es | — | sannaþis, -es | sannaþis, -es |
han | sannas | sannis, -es | — | sannaþis, -es | sannaþis, -es |
vīr | sannums, -oms | sannums, -oms | — | sannaþums, -oms | sannaþums, -oms |
īr | sannins | sannins | — | sannaþins | sannaþins |
þēr | sannas | sannins | — | sannaþus, -os | sannaþins |
- Swedish: sanna
Alternative scripts
sanna
- past participle of sandati (“to flow”)[1]
sanna
- past participle of sīdati (“to sink”)[1]
sanna