stilstand - Wiktionary, the free dictionary

From Wiktionary, the free dictionary

Compound of stil +‎ stand.

• IPA^(key): /ˈstɪl.stɑnt/
• Hyphenation: stil‧stand

stilstand m (uncountable)

1. standstill, stop, stoppage, cessation

   Hij kwam vlak voor de afgrond tot stilstand.

   He came to a standstill just before the abyss.

• beweging

• hartstilstand
• wapenstilstand