es.wiktionary.org

unio - Wikcionario, el diccionario libre

De Wikcionario, el diccionario libre

unio
clásico (AFI) ūniō [ˈuːnioː]
eclesiástico (AFI) ūniō [ˈuːnio]
clásico (AFI) uniō [ˈʊnioː]
eclesiástico (AFI) uniō [ˈuːnio]
rima uː.ni.oː

verbalización de ūnus ("uno").[1]

presente activo ūniō, presente infinitivo ūnīre, perfecto activo ūniī, supino ūnītum.

1
Unir.[1]

Flexión de ūniōcuarta conjugación, perfecto con v

indicativo singular plural
primera segunda tercera primera segunda tercera
activo presente ūniō ūnīs ūnit ūnīmus ūnītis ūniunt
imperfecto ūniēbam ūniēbās ūniēbat ūniēbāmus ūniēbātis ūniēbant
futuro ūniam ūniēs ūniet ūniēmus ūniētis ūnient
perfecto ūniī ūniistī ūniit ūniimus ūniistis ūniērunt,
ūniēre
pluscuamperfecto ūnieram ūnierās ūnierat ūnierāmus ūnierātis ūnierant
futuro perfecto ūnierō ūnieris ūnierit ūnierimus ūnieritis ūnierint
pasivo presente ūnior ūnīris,
ūnīre
ūnītur ūnīmur ūnīminī ūniuntur
imperfecto ūniēbar ūniēbāris,
ūniēbāre
ūniēbātur ūniēbāmur ūniēbāminī ūniēbantur
futuro ūniar ūniēris,
ūniēre
ūniētur ūniēmur ūniēminī ūnientur
perfecto ūnītus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
pluscuamperfecto ūnītus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
futuro perfecto ūnītus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
subjuntivo singular plural
primera segunda tercera primera segunda tercera
activo presente ūniam ūniās ūniat ūniāmus ūniātis ūniant
imperfecto ūnīrem ūnīrēs ūnīret ūnīrēmus ūnīrētis ūnīrent
perfecto ūnierim ūnierīs ūnierit ūnierīmus ūnierītis ūnierint
pluscuamperfecto ūniissem ūniissēs ūniisset ūniissēmus ūniissētis ūniissent
pasivo presente ūniar ūniāris,
ūniāre
ūniātur ūniāmur ūniāminī ūniantur
imperfecto ūnīrer ūnīrēris,
ūnīrēre
ūnīrētur ūnīrēmur ūnīrēminī ūnīrentur
perfecto ūnītus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
pluscuamperfecto ūnītus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
imperativos activo pasivo
presente
(2ª persona)
futuro
(2ª persona)
futuro
(3ª persona)
presente
(2ª persona)
futuro
(2ª persona)
futuro
(3ª persona)
singular ūnī ūnitō ūnitō ūnīre ūnītor ūnītor
plural ūnīte ūnītōte ūniuntō ūnīminī ūniuntor
presente perfecto futuro presente perfecto futuro
infinitivos ūnīre ūniisse ūnītūrus -a,-um esse ūnīrī ūnītus -a,-um esse ūnītum īrī
participios ūniēns
(ūnientis)
ūnītūrus -a,-um ūnītus -a,-um
gerundio gerundivo supino
acusativo genitivo dativo/ablativo acusativo dativo/ablativo
ūniendum ūniendī ūniendō ūniendus -a,-um ūnītum ūnītū

De ūnus ("uno") y el sufijo 1.[1]

ūniō, ūniōnis

3.ª declinación (m/f consonante)

Singular Plural
Nominativo ūniō ūniōnēs
Vocativo ūniō ūniōnēs
Acusativo ūniōnem ūniōnēs
Genitivo ūniōnis ūniōnum
Dativo ūniōnī ūniōnibus
Ablativo ūniōne ūniōnibus
1
Una perla gigante.[1]
2
Unidad.
  • Uso: latín eclesiástico.[2]
3
Unión, fusión.
  • Uso: latín eclesiástico.[2]

Incierta.[1]

uniō, uniōnis

3.ª declinación (m/f consonante)

Singular Plural
Nominativo uniō uniōnēs
Vocativo uniō uniōnēs
Acusativo uniōnem uniōnēs
Genitivo uniōnis uniōnum
Dativo uniōnī uniōnibus
Ablativo uniōne uniōnibus
1 Botánica
Una clase de cebolla.[1]
  1. 1 2 3 4 5 6 Oxford Latin Dictionary. Editado por: P. G. W. Glare. Editorial: Oxford University Press. Oxford, 1983.
  2. 1 2 Georges, Heinrich (1913). "unio". En: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft