fa.wikipedia.org

سرویس هوایی ویژه - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

  • ️Wed Aug 03 2016

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سرویس ویژه هوایی

نشان سرویس ویژه هوایی

فعال۱۹۴۱–۱۹۴۵; ۱۹۴۷-اکنون[۱][۲][۳]
کشوربریتانیا
رستهارتش بریتانیا
گونهنیروهای ویژه
نقشعملیات ویژه
اندازه۴ هنگ:
پادگان/ستادستاد فرماندهی: هرفورد، انگلستان
نام(های) مستعار"شیطان‌های سرخ"

"هنگ"

"آنها"
نبردها

اس. اِی. اس (به انگلیسی: S.A.S) مخفف سرویس هوایی ویژه (به انگلیسی: Special Air Service) واحد نیروهای ویژه ارتش بریتانیا است. این نیرو در سال ۱۹۴۱ به عنوان یک هنگ تشکیل شد و در سال ۱۹۵۰ به سپاه تبدیل گردید.[۴] اس. اِی. اس به عنوان یکی از الگوهای نیروهای ویژه برای سایر کشورها تلقی می‌شود و در حال حاضر قدرتمندترین و زبده‌ترین افراد را برای جنگ با تروریسم داراست. وظایف این نیرو شامل مبارزه با تروریسم، عملیات شناسایی محرمانه، اقدام عملی و مبارزه با گروگان‌گیری است. بسیاری از اطلاعات مربوط به SAS بسیار سری است و به دلیل حساسیت و سری بودن عملیات‌های آن، دولت بریتانیا و وزارت دفاع بریتانیا دربارهٔ آن اظهار نظر نمی‌کنند.[۵][۶][۷]

این سپاه در حال حاضر از هنگ ۲۲ سرویس هوایی ویژه، که جزء منظم این نیرو به‌شمار می‌آید، و همچنین هنگ ۲۱ سرویس هوایی ویژه (هنرمندان) (ذخیره) و هنگ ۲۳ سرویس هوایی ویژه (ذخیره)، که واحدهای ذخیره هستند، تشکیل شده است که همگی تحت فرماندهی عملیاتی نیروهای ویژه بریتانیا (UKSF) قرار دارند. واحد خواهر این سپاه، سرویس دریایی ویژه نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا است که در عملیات‌های ضد تروریسم دریایی تخصص دارد. هر دو واحد تحت کنترل عملیاتی مدیر نیروهای ویژه هستند.

سرویس هوایی ویژه ریشه در سال ۱۹۴۱ و جنگ جهانی دوم دارد. این واحد در سال ۱۹۴۷ به عنوان بخشی از ارتش سرزمینی بازسازی شد و به هنگ ۲۱ سرویس هوایی ویژه (تفنگداران هنرمند) تغییر نام داد. هنگ ۲۲ سرویس هوایی ویژه، که بخشی از ارتش منظم است، پس از نجات تلویزیونی همه گروگان‌ها به جز دو نفر از گروگان‌های نگهداری شده در جریان محاصره سفارت ایران در سال ۱۹۸۰، شهرت و شناخت جهانی به دست آورد. هنگ ۲۲ سرویس هوایی ویژه که بخشی از ارتش بریتانیا محسوب می‌شود، بعد از پخش زنده تلویزیونی نجات گروگان‌های سفارت ایران در سال ۱۹۸۰، به شهرت جهانی رسید.[۸][۹][۱۰]

سرویس هوایی ویژه، واحدی از ارتش بریتانیا در طول جنگ جهانی دوم بود که در ژوئیه ۱۹۴۱ توسط دیوید استرلینگ تشکیل شد و در ابتدا "گروه L، تیپ سرویس هوایی ویژه" نامیده می‌شد – نامگذاری "L" و عنوان سرویس هوایی بخشی از یک کمپین گمراه‌کننده بریتانیایی بود تا نیروهای محور را به این باور وادارد که یک هنگ چترباز با واحدهای متعدد در این منطقه فعال است (یگان واقعی "SAS" به نیروهای محور نشان می‌داد که یگان جعلی واقعاً وجود دارد).[۱][۱۱] این یگان به عنوان یک نیروی «کماندویی» برای عملیات در پشت خطوط دشمن در کارزار شمال آفریقا تشکیل شد و در ابتدا شامل پنج افسر و ۶۰ درجه‌دار دیگر بود. اولین مأموریت آن در نوامبر ۱۹۴۱ شامل یک پرش چتربازی در حمایت از عملیات کروسیدر به نام عملیات اسکواتر بود.[۱۱][۱۲] به دلیل مقاومت نیروهای آلمانی و شرایط نامساعد جوی، این مأموریت ناموفق بود؛ به طوری که تنها ۲۲ نفر، یعنی یک‌سوم از افراد یگان، به پایگاه بازگشتند. بقیه یا کشته شدند یا اسیر. دومین مأموریت یگان، یک موفقیت بزرگ بود. نیروهای سرویس هوایی ویژه با حمل‌ونقل توسط گروه صحرایی دوربرد، به سه فرودگاه در لیبی حمله کرده و ۶۰ هواپیما را بدون هیچ تلفاتی نابود کردند. در سپتامبر ۱۹۴۲، یگان به نام اس‌ای‌اس یکم (1st SAS) تغییر نام داد، که در آن زمان شامل چهار اسکادران بریتانیایی، یک اسکادران فرانسه آزاد، یک اسکادران یونانی و بخش قایق‌های تاشو بود.[۱۳]

گشت اس‌ای‌اس در شمال آفریقا در خلال جنگ جهانی دوم (۱۹۴۳)

در ژانویه ۱۹۴۳، سرهنگ دیوید استرلینگ در تونس اسیر شد و پدی مین جایگزین او به عنوان فرمانده شد. در آوریل ۱۹۴۳، اس‌ای‌اس یکم به اسکادران تهاجمی ویژه تحت فرماندهی مین سازماندهی مجدد شد و اسکادران دریایی ویژه تحت فرماندهی جورج جلیکو قرار گرفت.[۱۴] اسکادران تهاجمی ویژه در سیسیل و ایتالیا به همراه اس‌ای‌اس دوم جنگید، که در سال ۱۹۴۳ در شمال آفریقا با تغییر نام نیروی تهاجمی مقیاس کوچک تحت فرماندهی بیل استرلینگ (برادر دیوید) تشکیل شده بود.[۱۵][۱۶] اسکادران دریایی ویژه در جزایر اژه و دودکانسا تا پایان جنگ مشغول عملیات بود.[۱۷] در سال ۱۹۴۴، تیپ اس‌ای‌اس تشکیل شد. این واحد از واحدهای زیر تشکیل شده بود:[۱۸]

  • سرویس هوایی ویژه اول
  • سرویس هوایی ویژه دوم
  • سرویس هوایی ویژه سوم – هنگ دوم چترباز شکارچی فرانسوی
  • سرویس هوایی ویژه چهارم – هنگ سوم چترباز شکارچی فرانسوی
  • سرویس هوایی ویژه پنجم
  • اسکادران اف – مسئول سیگنال‌ها و ارتباطات

این واحد وظیفه عملیات چتربازی در پشت خطوط آلمان در فرانسه را بر عهده داشت[۲] و عملیات‌هایی را در حمایت از پیشروی متفقین در فرانسه (عملیات‌های هاوندزورث، بول‌بسکت، لیتون، کیپلینگ و والاس-هاردی)، بلژیک، هلند (عملیات پگاسوس) و در نهایت در آلمان (عملیات آرچوی و عملیات هاوارد) انجام داد.[۱۸][۱۹] در نتیجه صدور فرمان کماندوی هیتلر در ۱۸ اکتبر ۱۹۴۲، اعضای یگان با خطر اعدام فوری در صورت اسیر شدن توسط آلمانی‌ها روبرو شدند. در ژوئیه ۱۹۴۴، پس از عملیات بول‌بسکت، ۳۴ کماندوی اسیر شده اس‌ای‌اس بلافاصله توسط آلمانی‌ها اعدام شدند. در اکتبر ۱۹۴۴، پس از عملیات لیتون، ۳۱ کماندوی اسیر شده اس‌ای‌اس دیگر توسط آلمانی‌ها اعدام شدند.[۲۰]

آخرین عضو اصلی سرویس هوایی ویژه و آخرین بازمانده گروه صحرایی دوربرد، مایک سدلر، در ۴ ژانویه ۲۰۲۴ در سن ۱۰۳ سالگی درگذشت.[۲۱]

در پایان جنگ، دولت بریتانیا نیازی به ادامه فعالیت این نیرو ندید و در ۸ اکتبر ۱۹۴۵ آن را منحل کرد.[۲]

سال بعد، تصمیم گرفته شد که نیاز به یک واحد کماندویی نفوذی بلندمدت وجود دارد و باید یک هنگ جدید اس‌ای‌اس به عنوان بخشی از ارتش سرزمینی تشکیل شود. در نهایت، هنگ ۲۱ سرویس هوایی ویژه، که مقر آن‌ها در جاده دوکز، یوستون بود، در تاریخ ۱ ژانویه ۱۹۴۷ به عنوان هنگ ۲۱ اس‌ای‌اس مسئولیت‌های مرتبط با سرویس ویژه هوایی را به عهده گرفتند.[۲۲][۳]

mیک مرد در حالی که یونیفورم ارتش بریتانیا به تن دارد، یک کلاه چتربازی حمل می‌کند و یک بِرِه بر سر دارد. در پس‌زمینه تاریک، سایر سربازان نیز به‌سختی دیده می‌شوند.
یک سرباز از هنگ ۲۱ اس‌ای‌اس پس از یک تمرین پرش چتربازی شبانه در دانمارک (۱۹۵۵)

در سال ۱۹۵۰، اسکادران ۲۱ اس‌ای‌اس برای شرکت در جنگ کره تشکیل شد. پس از سه ماه آموزش در بریتانیا، به آنها اطلاع داده شد که اسکادران دیگر در کره مورد نیاز نیست و بنابراین این اسکادران برای جنگ در بحران مالایا داوطلب شد.[۲۳] پس از ورود به مالایا، اسکادران تحت فرماندهی مایک کالورت[۲۴] قرار گرفتند که در حال تشکیل واحد جدیدی به نام پیشاهنگان مالایا (SAS) بود.[۲۳] کالورت قبلاً یک اسکادران از ۱۰۰ داوطلب در خاور دور تشکیل داده بود که به اسکادران A تبدیل شد. اسکادران ۲۱ اس‌ای‌اس سپس به اسکادران B تبدیل شد و پس از بازدید کالورت از رودزیا جهت جذب نیرو، اسکادران C از ۱۰۰ داوطلب رودزیایی تشکیل شد. رودزیایی‌ها پس از سه سال خدمت به خانه بازگشتند و توسط یک اسکادران نیوزلندی جایگزین شدند.[۲۵] در این زمان، نیاز به یک هنگ دائمی SAS در ارتش منظم تشخیص داده شده بود. هنگ ۲۲ اس‌ای‌اس رسماً در سال ۱۹۵۲ به فهرست ارتش اضافه شد و از سال ۱۹۶۰ در هرفورد مستقر بوده است.[۲۶] در سال ۱۹۵۹، هنگ سوم، هنگ ۲۳ اس‌ای‌اس، با تغییر نام واحد شناسایی ذخیره، که جانشین MI9 شده بود و اعضای آن متخصص فرار و گریز بودند، تشکیل شد.[۲۷]

از زمان خدمت در مالایا، مردان هنگ ۲۲ اس‌ای‌اس ارتش منظم، در گشت‌های شناسایی و ماموریت‌های تهاجمی در مقیاس بزرگ در جنگ جبل اخضر در عمان شرکت کرده‌اند و گشت‌های شناسایی و نظارتی مخفیانه و برخی ماموریت‌های تهاجمی در مقیاس بزرگتر را در بورنئو انجام داده‌اند.[۲۸][۲۹] آنها در عملیات علیه شورشیان تحت حمایت کمونیست در شورش ظفار، از جمله نبرد مرباط، به عمان بازگشتند.[۳۰] آنها همچنین در عملیات‌هایی در شورش عدن،[۳۱] ایرلند شمالی[۳۲] و گامبیا[۲۹] شرکت داشته‌اند. تیم پروژه‌های ویژه آنها به گروه ضد تروریستی آلمان غربی GSG 9 در موگادیشو کمک کرد.[۲۹] واحد ضد تروریستی SAS به‌طور مشهوری در عملیات نجات گروگان در جریان گروگان‌گیری سفارت ایران در لندن شرکت کرد.[۳۳] SAS در طول مشارکت مخفیانه بریتانیا در جنگ شوروی در افغانستان مشارکت داشت؛ آنها از طریق پیمانکار نظامی خصوصی کینی‌مینی سرویسز (یا KMS Ltd) عمل می‌کردند و به مجاهدین افغان در زمینه سلاح، تاکتیک و استفاده از مواد منفجره آموزش می‌دادند. آنها نه تنها مجاهدین را در افغانستان آموزش می‌دادند، بلکه آنها را برای آموزش به پاکستان، عمان و حتی بخش‌هایی از بریتانیا می‌فرستادند.[۳۴] در طول جنگ فالکلند، اسکادران B برای عملیات میکادو آماده شد، قبل از اینکه متعاقباً لغو شود، در حالی که اسکادران‌های D و G مستقر شدند و در حمله به جزیره پبل شرکت کردند. عملیات فلاویوس یک عملیات بحث‌برانگیز در جبل‌الطارق علیه ارتش موقت جمهوری‌خواه ایرلند (PIRA) بود.[۲۹] هنگ ۲۲ اس‌ای‌اس همچنین هواپیماهای ناتو را به مواضع صرب‌ها هدایت کرد و جنایتکاران جنگی را در بوسنی و هرزگوین شکار کرد.[۳۵][۳۶] آنها همچنین در جنگ کوزوو با کمک به چریک‌های ارتش آزادی‌بخش کوزوو در پشت خطوط صرب‌ها مشارکت داشتند. طبق منابع آلبانیایی، یک گروهبان SAS توسط نیروهای ویژه صرب کشته شد.[۳۷]

جنگ خلیج فارس، که در آن اسکادران‌های A, B و D مستقر شدند، بزرگ‌ترین بسیج SAS از زمان جنگ جهانی دوم بود، که به دلیل شکست مأموریت براوو دو صفر نیز قابل توجه بود.[۳۸] در سیرالئون، در عملیات باراس، یک عملیات نجات گروگان برای استخراج اعضای هنگ سلطنتی ایرلند شرکت کرد.[۲۹]

پس از حملات ۱۱ سپتامبر به ایالات متحده توسط القاعده در سال ۲۰۰۱، دو اسکادران از هنگ ۲۲ اس‌ای‌اس، که بعداً توسط اعضای هر دو واحد SAS سرزمینی تقویت شدند، به عنوان بخشی از حمله ائتلاف در آغاز جنگ در افغانستان، برای برچیدن و نابود کردن القاعده و جلوگیری از پایگاه امن عملیات در افغانستان با حذف طالبان از قدرت در جنگ علیه تروریسم، به افغانستان اعزام شدند. هنگ عملیات ترنت را انجام داد، بزرگ‌ترین عملیات در تاریخ خود، که شامل اولین پرش چتربازی HALO در زمان جنگ بود. پس از حمله، هنگ به عملیات علیه طالبان و سایر شورشیان در افغانستان تا سال ۲۰۰۶ ادامه داد، زمانی که استقرار آن در عراق به تمرکز عملیات آن تبدیل شد، تا سال ۲۰۰۹ که SAS دوباره به افغانستان اعزام شد.[۳۹][۴۰][۴۱][۴۲]

این هنگ در جنگ عراق شرکت کرد، به ویژه عملیات‌هایی در عراق قبل از حمله سال ۲۰۰۳ را انجام داد. پس از حمله، بخشی از نیروی ضربت سیاه/شوالیه را برای مبارزه با شورش پس از حمله تشکیل داد؛ در اواخر سال ۲۰۰۵/اوایل سال ۲۰۰۶، فعالیت‌های اس‌ای‌اس در ستاد فرماندهی مشترک عملیات ویژه ادغام شد و تلاش‌های ضد شورش خود را بر مبارزه با القاعده در عراق و شورش سنی در کنار نیروی دلتا متمرکز کرد. این تلاش‌ها موفقیت‌آمیز بود و مأموریت نیروهای ویژه بریتانیا در عراق در ماه مه ۲۰۰۹ به پایان رسید.ref name="ReferenceB" />[۴۰][۴۳] در مجموع، بیش از ۳۵۰۰ تروریست توسط هنگ ۲۲ اس‌ای‌اس «از خیابان‌های بغداد جمع‌آوری شدند».[۴۴]

روزنامه‌های مختلف بریتانیایی در مورد مشارکت SAS در عملیات علامی و جنگ داخلی لیبی در سال ۲۰۱۱ گمانه‌زنی کرده‌اند. دیلی تلگراف گزارش می‌دهد که «منابع دفاعی تأیید کرده‌اند که SAS چندین هفته در لیبی بوده است و نقش کلیدی در هماهنگی سقوط طرابلس ایفا کرده است.»[۴۵] در حالی که گاردین گزارش می‌دهد «آنها به عنوان کنترل‌کننده‌های هوایی پیشرو عمل می‌کردند – خلبانان را به سمت اهداف هدایت می‌کردند – و با فرماندهان عملیاتی ناتو ارتباط برقرار می‌کردند. آنها همچنین به شورشیان در مورد تاکتیک‌ها مشاوره می‌دادند.»[۴۶]

در سال‌های اخیر، افسران SAS به سمت‌های ارشد در ارتش بریتانیا و نیروهای مسلح ارتقا یافته‌اند. ژنرال پیتر د لا بیلییر فرمانده کل نیروهای بریتانیایی در جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۰ بود.[۴۷] ژنرال مایکل رز در سال ۱۹۹۴ فرمانده نیروی حفاظت سازمان ملل در بوسنی شد.[۴۸] در سال ۱۹۹۷ ژنرال چارلز گاتری رئیس ستاد دفاع، رئیس نیروهای مسلح بریتانیا شد.[۴۹] سپهبد سدریک دلویس در سال ۲۰۰۲–۲۰۰۳ به عنوان فرمانده ارتش صحرایی و معاون فرمانده کل ستاد فرماندهی منطقه‌ای ناتو نیروهای متفقین شمال منصوب شد.[۵۰]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ مولیناری، ص. ۲۲
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ شورت و مک‌براید، ص. ۱۶
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ شورت و مک‌براید، ص. ۱۸
  4. ↑ "Brief history of the regiment". Special Air Service Association. Archived from the original on 20 April 2018. Retrieved 21 January 2011.
  5. ↑ "Prime Ministers Questions, Special Forces". Parliament of the United Kingdom. Archived from the original on 24 April 2010. Retrieved 14 April 2010.
  6. ↑ "Special Forces". Parliament of the United Kingdom. Archived from the original on 25 April 2010. Retrieved 14 April 2010.
  7. ↑ "The UK can't stay 'mum' over Russian bombing of Special Forces base in Syria" (به انگلیسی). DefenceReport. 2016-08-03. Archived from the original on 4 January 2018. Retrieved 2018-01-03.
  8. ↑ تامسون، ص. ۸
  9. ↑ اسکولی و فورسایت، ص. ۱۱
  10. ↑ "اشغال سفارت ایران". بی‌بی‌سی. 2005. Retrieved 6 July 2011.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Haskew, p. 39
  12. ↑ Lewis, Damien (2022). SAS brothers in arms: Churchill's desperadoes: blood-and-guts defiance at Britain's darkest hour. London. p. 231. ISBN 978-1-5294-1378-6. OCLC 1338681927.
  13. ↑ Molinari, p. 25
  14. ↑ Morgan, p. 15
  15. ↑ "Obituary:Lieutenant-Colonel David Danger: SAS radio operator". The Times. London. 31 March 2009. Archived from the original on 23 May 2010. Retrieved 28 March 2010.
  16. ↑ "Obituary: Major Roy Farran". The Times. London. 6 June 2006. Archived from the original on 31 May 2010. Retrieved 28 March 2010.
  17. ↑ Haskew, pp. 52–54
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ شورت و مک‌براید، ص. ۱۵
  19. ↑ "Society of Friends of the Airborne Museum Oosterbeek". Airborne Museum Oosterbeek. Archived from the original on 25 April 2012. Retrieved 3 November 2010.
  20. ↑ Schorley, Pete; Forsyth, Frederick (2008). Who Dares Wins: Special Forces Heroes of the SAS. Osprey Publishing, p. 50 [بدون شابک]
  21. ↑ "Mike Sadler, last of the wartime SAS 'Originals' and their principal navigator – obituary". The Daily Telegraph. 4 January 2024. Retrieved 4 January 2024. (نیازمند آبونمان)
  22. ↑ شورت و مک‌براید، ص. ۱۷
  23. ↑ ۲۳٫۰ ۲۳٫۱ "Obituary – Major Alastair McGregor". The Daily Telegraph. London. 3 October 2002. Archived from the original on 11 January 2022. Retrieved 19 March 2010.
  24. ↑ Rooney, David (2007). Mad Mike: A Life of Brigadier Michael Calvert. Pen and Sword. ISBN 978-1-84415-507-1.
  25. ↑ شورت و مک‌براید، ص. ۲۰
  26. ↑ گریفین، ص. 152-155
  27. ↑ شورت و مک‌براید، ص. ۲۲
  28. ↑ Geraghty, pp. 120–131
  29. ↑ ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ ۲۹٫۲ ۲۹٫۳ ۲۹٫۴ Scholey & Forsyth, p. 12
  30. ↑ Scholey & Forsyth, p. 104
  31. ↑ Scholey & Forsyth, p. 57
  32. ↑ Scholey & Forsyth, p. 53
  33. ↑ Scholey & Forsyth, p. 11
  34. ↑ Cormac, Rory (2018). Disrupt and Deny: Spies, Special Forces, and the Secret Pursuit of British Foreign Policy. Oxford University Press. pp. 235–236. ISBN 978-0-19-878459-3. Archived from the original on 23 April 2023. Retrieved 24 August 2020.
  35. ↑ Hawton, Nick (2 April 2004). "Karadzic escapes again as SAS swoops on church". The Times. London. Archived from the original on 17 May 2008. Retrieved 21 March 2010.
  36. ↑ Bellamy, Christopher (11 April 1994). "Ground attack is first in Nato history: British SAS troops help US war planes to deliver a timely warning to Serbs that 'safe areas' must be respected, writes Christopher Bellamy in Split". The Independent. London. Archived from the original on 24 May 2022. Retrieved 21 March 2010.
  37. ↑ "War in Europe: SAS teams 'fighting behind Serb lines'". 16 May 1999. Archived from the original on 24 May 2022. Retrieved 23 February 2015.
  38. ↑ Scholey & Forsyth, p. 265
  39. ↑ Neville, Leigh, Special Forces in the War on Terror (General Military), Osprey Publishing, 2015 شابک ‎۹۷۸−۱۴۷۲۸۰۷۹۰۸, p. 75
  40. ↑ ۴۰٫۰ ۴۰٫۱ Neville, Leigh, The SAS 1983–2014 (Elite), Osprey Publishing, 2016, شابک ‎۹۷۸−۱۴۷۲۸۱۴۰۳۶
  41. ↑ "Overstretched SAS calls up part-time troops for Afghanistan – Telegraph". 23 March 2010. Archived from the original on 2010-03-23.
  42. ↑ Jennings, p 187
  43. ↑ Urban, Mark, Task Force Black: The Explosive True Story of the Secret Special Forces War in Iraq, St. Martin's Griffin, 2012 شابک ‎۹۷۸−۱−۲۵۰−۰۰۶۹۶−۷
  44. ↑ Sean Rayment (25 April 2009). "SAS and other special forces to be expanded to defeat al-Qaeda". Telegraph. Archived from the original on 11 January 2022.
  45. ↑ Harding, Thomas; et al. (24 August 2011). "Libya, SAS leads hunt for Gaddafi". The Daily Telegraph. London. Archived from the original on 11 January 2022. Retrieved 26 August 2011.
  46. ↑ Norton-Taylor, Richard (23 August 2011). "SAS troopers help co-ordinate rebel attacks in Libya". The Guardian. London. Archived from the original on 11 April 2021. Retrieved 26 August 2011.
  47. ↑ "Breakfast with Frost, interview". BBC. 30 March 2003. Archived from the original on 19 December 2003. Retrieved 27 March 2010.
  48. ↑ "Insurgents 'right to take on US'". BBC. 3 May 2007. Archived from the original on 5 October 2007. Retrieved 27 March 2010.
  49. ↑ Thompson, Alice; Sylvester, Rachel (25 July 2009). "Guthrie attacks Gordon Brown over helicopters for Afghanistan troops". The Times. London. Archived from the original on 23 April 2023. Retrieved 27 March 2010.
  50. ↑ "Armed Forces:officers". Parliament of the United Kingdom. Archived from the original on 24 April 2010. Retrieved 27 March 2010.