ری - ویکی‌واژه

• رأی

• نیاهندوایرانی

• [رَی]

ری

1. افزونی، برکت.
2. واحدی برای وزن برابر با چهار مَن تبریز: دوازده کیلو.

1. نام کشور باستانی که مرکز و پایتخت آن نیز ری بود و افراسیاب آن را فتح نمود.

   ز پیش دهستان سوی ری کشید ..... از اسپان به رنج و به تک خوی کشید

1. جرئت، جسارت، شهامت، همچنین لفظ رأی در گویش بهاری.

   ری اصطلاحی بسیار کهن بوده و به معنی حق رأی و انتخاب نیز بود و کسانی‌که از این حق برخوردار بودند رعیت نامیده می‌شدند.