alibi — Wiktionnaire, le dictionnaire libre
Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
- Du latin alibi (« ailleurs »).
Singulier | Pluriel |
---|---|
alibi | alibis |
\a.li.bi\ |
alibi \a.li.bi\ masculin
- (Police) Présence d’une personne dans un lieu autre que celui où a été commis le crime ou le délit dont on l’accuse.
- Les autres figurants et leur chef ont déclaré qu'il était resté en scène jusqu'à onze heures et qu'au moment où il est parti, la maison brûlait déjà. Il n'y eut jamais d’alibi mieux établi... — (Fortuné du Boisgobey, Double-Blanc, tome 2, Paris : chez Plon & Nourrit, 1889, p. 83)
- Si on veut faire accuser quelquʼun, on sʼarrange pour quʼil nʼait pas dʼalibi. — (François Carlier, Elm Street: Oswald a tué Kennedy !, 2008)
- (Sens figuré) Argument invoqué pour échapper à une accusation, même non juridique.
- Cela demande à être pensé, surtout pour l'islam qui en est à son quinzième siècle. C'est une religion jeune, ce qui ne doit pas lui servir d'alibi ou de justification. — (Abdennour Bidar, Pour une réforme de l'islam, Télérama no 3393, janvier 2015)
- Un discours logique trouve toujours un alibi indiscutable pour motiver le meurtre de l’autre ou son asservissement. — (Henri Laborit, Éloge de la fuite, 1976, Le Livre de poche, page 68)
- Afrikaans : alibi (af)
- Allemand : Alibi (de)
- Anglais : alibi (en)
- Catalan : àlibi (ca), coartada (ca)
- Chinois : jedrin (zh)
- Croate : alibi (hr)
- Danois : alibi (da)
- Espagnol : coartada (es)
- Espéranto : alibio (eo)
- Hongrois : alibi (hu)
- Ido : alibio (io)
- Italien : alibi (it) masculin
- Kazakh : басайғақ (kk) basayğaq
- Latin : alibi (la) masculin
- Luxembourgeois : Alibi (lb) neutre
- Néerlandais : alibi (nl)
- Normand : défique (*)
- Norvégien (bokmål) : unnskyldning (no)
- Portugais : álibi (pt)
- Russe : алиби (ru)
- Suédois : alibi (sv)
- La prononciation \a.li.bi\ rime avec les mots qui finissent en \bi\.
- France : écouter « alibi [a.li.bi] »
- Suisse (canton du Valais) : écouter « alibi [Prononciation ?] »
- France (Vosges) : écouter « alibi [Prononciation ?] »
- France (Vosges) : écouter « alibi [Prononciation ?] »
- France (Saint-Étienne) : écouter « alibi [Prononciation ?] »
- Suisse (Lausanne) : écouter « alibi [Prononciation ?] »
→ Modifier la liste d’anagrammes
- alibi sur le Dico des Ados
- Tout ou partie de cet article a été extrait du Dictionnaire de l’Académie française, huitième édition, 1932-1935 (alibi), mais l’article a pu être modifié depuis.
- Du latin alibi (« ailleurs »).
alibi \Prononciation ?\
Singulier | Pluriel |
---|---|
alibi \ˈæ.lɪˌbaɪ\ |
alibis \ˈæ.lɪˌbaɪz\ |
alibi \ˈæ.lɪˌbaɪ\
- (Police) Alibi.
Temps | Forme |
---|---|
Infinitif | to alibi \ˈæ.lɪˌbaɪ\ |
Présent simple, 3e pers. sing. |
alibis \ˈæ.lɪˌbaɪz\ |
Prétérit | alibied \ˈæ.lɪˌbaɪd\ |
Participe passé | alibied \ˈæ.lɪˌbaɪd\ |
Participe présent | alibiing \ˈæ.lɪˌbaɪ.ɪŋ\ |
voir conjugaison anglaise |
alibi \ˈæ.lɪˌbaɪ\
- Fournir un alibi.
- \ˈæ.lɪˌbaɪ\
- États-Unis : écouter « alibi [ˈæ.lɪˌbaɪ] »
- Connecticut (États-Unis) : écouter « alibi [Prononciation ?] »
- alibi sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)
- Du latin alibi (« ailleurs »).
alibi \Prononciation ?\ neutre
- Du latin alibi (« ailleurs »).
alibi \ɒ.li.bi\
- Du latin alibi (« ailleurs »).
alibi \a.ˈli.bi\
- Du latin alibi (« ailleurs »).
Invariable |
---|
alibi |
alibi \Prononciation ?\ masculin invariable
→ Modifier la liste d’anagrammes
- Pour *alibi, composé de alius et de ibi, littéralement « autre lieu ». Comparez avec la construction de ἄλλοθι, allothi en grec ancien.
alibi \Prononciation ?\
- « alibi », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
- « alibi », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- Du latin alibi (« ailleurs »).
Pluriel |
---|
alibi’s |
alibi neutre
- Alibi.
- hij verschafte zich steeds een alibi : il se trouvait toujours une excuse.
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 99,2 % des Flamands,
- 99,0 % des Néerlandais.
- Pays-Bas : écouter « alibi [Prononciation ?] »
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
- Du latin alibi (« ailleurs »).
Cas | Singulier | Duel | Pluriel |
---|---|---|---|
Nominatif | alibi | alibija | alibiji |
Accusatif | alibi | alibija | alibije |
Génitif | alibija | alibijev | alibijev |
Datif | alibiju | alibijema | alibijem |
Instrumental | alibijem | alibijema | alibiji |
Locatif | alibiju | alibijih | alibijih |
alibi \Prononciation ?\ masculin inanimé
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Neutre | Indéfini | Défini |
---|---|---|
Singulier | alibi | alibit |
Pluriel | alibin | alibina |
alibi \Prononciation ?\ neutre
- Du latin alibi (« ailleurs »).
alibi \Prononciation ?\ neutre indéclinable
- alibi sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)