fr.wiktionary.org

hir — Wiktionnaire, le dictionnaire libre

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Voir aussi : hir-

Mot-valise de his/him et de her.

hir \hɪɹ\ (Royaume-Uni) ou \hɪə(ɹ)\ (États-Unis)

  1. (Non standard) (LGBT) Appartenant à iel, à ael, à al. Adjectif possessif neutre à la troisième personne du singulier coordonné avec his et her.
    • But once the disorientation had passed, hir forced hirself back to full consciousness--and worked quickly to establish hir position, and Ruskin's.  (Jeffrey Carver, From a Changeling Star, New York: Bantam Books, 1988 ISBN 0-553-27639-5, page 232)
      Mais une fois la désorientation passée, iel se força à reprendre pleinement conscience et travailla rapidement pour établir sa position, ainsi que celle de Ruskin.
    • I don’t know what Scratch looks like in the real world, I met hir online.  (June, Caitlin Sullivan, Kate Bornstei, Nearly Roadkill: an Infobahn erotic adventure ISBN 978-0415916738, New York: Serpent's Tail, 1996, page 10:  lire en ligne)
      Je ne sais pas à quoi Scratch ressemble dans la vraie vie, je l’ai rencontæ en ligne.
alt = attention Il s’agit d’un terme utilisé qui n’est pas d’un usage standard.
Du moyen breton hyr[1].
À comparer avec les adjectifs hir en gallois, hyr en cornique, sir en gaélique irlandais, siros en gaulois (sens identique).
Nature Forme
Positif hir
Équatif ken hir
ou keit
Comparatif hirocʼh
Superlatif hirañ
Exclamatif hirat

hir \ˈhiːr\

  1. Long (dimension).
    • Hervez an doare, diouskouarn Perig al Lakez, ma yontr koz, a oa re hir, kalz hiroc’h eget re ar c’had, damdostik ken hir ha re an azen.  (E. Crocq (Spern-Gwen), Marvailhou Kerne, Ti-moulerez Sant Gwilherm, Sant Brieg, 1910, page 33)
      Apparemment, les oreilles de Perig al Lakez, mon grand-oncle, étaient trop longues, bien plus longues que celles d’un lièvre, presque aussi longues que celles d’un âne.
  2. Long, qui dure longtemps.
    • Ha, ma kleve un trouz bennak, e oa klemmoù hir an avel e gwez avaloù al liorzh, hag ar gaouenn gant he galvadennoù melkonius e koadoù Troboa.  (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 54)
      Et, s’il entendait un bruit, c’était les longues plaintes du vent dans les pommiers du jardin, et la chouette avec ses appels mélancoliques dans les bois de Troboa.
  3. (Au comparatif après gouzout) Plus.
    • Ne ouient ket hirocʼh eus istor an teñzor.  (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 47)
      Ils n’en savaient pas plus sur l’histoire du trésor.
  1. Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
Voir le breton hir.

hir \Prononciation ?\

  1. Long.
Apparenté au grec ancien χείρ, kheír main »).

hir \Prononciation ?\ masculin ou neutre indéclinable

  1. Paume de la main.

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Cas Nominatif Accusatif Datif Génitif
Tonique Atone Tonique Atone Tonique Atone Tonique
Singulier 1re personne echmechmirmermenger
2e personne dudedechdirderdenger
3e personne Masculin hien
hie / heen
hee
enhien
hie / heen
hee
enhimemsenger
Féminin sisesisehirerhirer
Neutre hattet, ’thattet, ’thimemsenger
Pluriel 1re personne mirmereis / äis / onseis / äis / onseiser
2e personne dir / Dirder / Deriech / Iechiech / IechÄrer
3e personne sisesisehinnen
hinne
hirer

hir \hiːɐ̯\

  1. Lui, elle.
Cas Nominatif / Accusatif Datif
Masculin Féminin Neutre Pluriel Masculin Féminin Neutre Pluriel
Singulier 1re personne mäin
mäi
mengmäin
mäi
mengmengemmengermengemmengen
menge
2e personne däin
däi
dengdäin
däi
dengdengemdengerdengemdengen
denge
3e personne Masculin säin
säi / säint
sengsäin
säi / säint
sengsengemsengersengemsengen
senge
Féminin hiren
hire
hirhierthirhiremhirerhiremhiren
hire
Neutre säin
säi / säint
sengsäin
säi / säint
sengsengemsengersengemsengen
senge
Pluriel 1re personne eisen
eise / onsen
onse
eis / onseist / onsteis / onseisem / onsemeiser / onsereisem / onsemeisen
eise
2e personne ären
äre / Ären
Äre
är / Äräert / Äertär / Ärärem / Äremärer / Ärerärem / Äremären
äre / Ären
Äre
3e personne hiren
hire
hirhierthirhiremhirerhiremhiren
hire

hir \hiːɐ̯\

  1. Sa, la sienne.
  2. Ses, les siens, les siennes.
  3. Leur, la leur.
  4. Leurs, les leurs.