Magnetita - Wikipedia, a enciclopedia libre
Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
| Magnetita | |
|---|---|
 | |
| Fórmula química | Fe3O4 |
| Clase | Óxidos |
| Sistema cristalino | Cúbico |
| Cor | Negra |
| Brillo | Metálico |
| Dureza | 5.5-6,5 |
| Fractura | Concoidea |
| Exfoliación | Imperfecta |
| Raia | Negra |
| Densidade | 5,2 g/cm3 |
A magnetita é un mineral da clase dos óxidos cuxa fórmula química é Fe3O4 (31% de FeO e 69% Fe2O3).
A magnetita cristaliza normalmente en forma de octaedros e tamén en dodecaedros (aínda que é moito máis raro). Pode aparecer tamén formando masas ou en forma de area. A súa cor e negra e o seu brillo metálico.
Por ser un mineral de xénese moi variada, a magnetita pódese atopar en diversos ambientes.
Aparece en abundancia en Kirunia (Suecia) e en forma de area nas rías galegas de Vigo e de Pontevedra.
A magnetita é unha importante fonte de ferro.
Os momentos magnéticos dos diferentes catións de ferro do sistema encóntranse fortemente acoplados por interaccións antiferromagnéticas, pero de forma que en cada cela unidade o resultado é un momento magnético non compensado. A suma destes momentos magnéticos non compensados, fortemente acoplados entre eles, é a responsable de que a magnetita teña propiedades magnéticas e se comporte coma un imán.
O rútilo e a casiterita son outros óxidos importantes.