Հիստիդին - Վիքիպեդիա
Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
| Հիստիդին | |
|---|---|
 | |
 | |
| Ընդհանուր տեղեկություններ | |
| Դասական անվանակարգում | հիստիդին |
| Ավանդական անվանում | L-2-ամինո-3-(1H-իմիդազոլ- 4-իլ) Պրոպանաթթու |
| Քիմիական բանաձև | C₆H₉N₃O₂ |
| Ռացիոնալ բանաձև | C6H9N3O2 |
| Մոլային զանգված | 2,6E−25 կիլոգրամ[1] գ/մոլ |
| Հալման ջերմաստիճան | 287 °C °C |
| Քիմիական հատկություններ | |
| pKa | 9,18[2] |
| Իզոէլեկտրական կետ | 7,59 |
| Դասակարգում | |
| CAS համար | 71-00-1 |
| PubChem | 6274 |
| EINECS համար | 200-745-3 |
| SMILES | C1=C(NC=N1)CC(C(=O)O)N |
| ЕС | 200-745-3 |
| ChEBI | 6038 |
| Եթե հատուկ նշված չէ, ապա բոլոր արժեքները բերված են ստանդարտ պայմանների համար (25 °C, 100 կՊա) |
Հիստիդին, α-ամինա-β-իմիդազոլիլպրոպիոնաթթու, հիմնային հատկություններով օժտված ամինաթթու։
Հիստիդինը լուծվում է ջրում, առավել լավ լուծվում է էթանոլում։ Չի լուծվում եթերներում։
Կենդանիների մեծ մասի համար անփոխարինելի է, մարդու օրգանիզմում սինթեզվում է սահմանափակ քանակությամբ։ Մտնում է մի շարք ֆերմենտների, մասնավորապես ռիբոնուկլեազների, տրանսկետոլազների ակտիվ կենտրոնների կազմի մեջ։ Հիստիդինի դեզամինացման ռեակցիան դարձելի չէ, կատալիզվում է հիստիդին-ամոնիակ-լիազ ֆերմենտով, որը հայտնաբերված է բակտերիաներում և կենդանիների լյարդում։ Հիստիդինի անբավարարությունը հանգեցնում է նյութափոխանակության խանգարումների, այդ թվում և հեմոգլոբինի սինթեզի արգելակման։
- ↑ 1,0 1,1 L-histidine
- ↑ Weast R. C. CRC Handbook of Chemistry and Physics (1st student edition) / R. C. Weast — 1 — CRC Press, 1988. — ISBN 978-0-8493-0740-9
| Հիմնական | |
|---|---|
| Ոչ հիմնական | |
| Տես նաև |
Թեմատիկ կայքեր | ChEMBL · Drugbank · Foundational Model of Anatomy · IUPHAR · KEGG · NCI Thesaurus · UNII |
|---|---|
| Բառարաններ և հանրագիտարաններ | |
| Չափորոշչային վերահսկողություն | Microsoft: 2778460671 · NDL: 00563277 |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 424)։ 