Ֆենիլալանին - Վիքիպեդիա
Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
| Ֆենիլալանին | |
|---|---|
 | |
| Քիմիական բանաձև | C₉H₁₁NO₂ |
| Մոլային զանգված | 2,7E−25 կիլոգրամ[1] գ/մոլ |
| Խտություն | 1,29 գ/սմ³ գ/սմ³ |
| Հալման ջերմաստիճան | 283 °C °C |
| Քիմիական հատկություններ | |
| pKa | 9,24[2] |
| Դասակարգում | |
| CAS համար | 63-91-2 |
| PubChem | 6140, 6925665 |
| EINECS համար | 200-568-1 |
| SMILES | C1=CC=C(C=C1)CC(C(=O)O)N |
| ЕС | 200-568-1 |
| ChEBI | 5910 |
| Եթե հատուկ նշված չէ, ապա բոլոր արժեքները բերված են ստանդարտ պայմանների համար (25 °C, 100 կՊա) |
Ֆենիլալանին, β-ֆենիլ-a-ամինապրոպիոնաթթու, արոմատիկ, անփոխարինելի ամինաթթու։
Գոյություն ունի օպտիկապես ակտիվ Լ և D, ռացեմիկ DL ձևերով՝ ազատ և սպիտակուցների կազմի մեջ։ Հանդիպում է ազատ վիճակում կենդանիների օրգանիզմում, բույսերում, միկրոօրգանիզմներում։ Փոխարկվում է թիրոզին ամինաթթվի։ Մարդու օրգանիզմում ֆենիլալանինի փոխանակության բնածին խանգարումը (ֆենիլկետոնուրիա) հանգեցնում է մտավոր թուլության։
Հասուն մարդու ֆենիլալանինի օրական պահանջը 1,1 գրամ է։ Ֆենիլալանինը արդյունաբերության մեջ ստանում են միկրոբիոլոգիական միջոցներով։ Օգտագործման ոլորտներից մեկը կենդանիների կերերի հավասարակշռումն է որպես սպորտային սնունդ։
- ↑ 1,0 1,1 L-phenylalanine
- ↑ Weast R. C. CRC Handbook of Chemistry and Physics (1st student edition) / R. C. Weast — 1 — CRC Press, 1988. — ISBN 978-0-8493-0740-9
Թեմատիկ կայքեր | |
|---|---|
| Բառարաններ և հանրագիտարաններ | |
| Չափորոշչային վերահսկողություն | Microsoft: 2777431362 |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 12, էջ 627)։ 
| Հիմնական | |
|---|---|
| Ոչ հիմնական | |
| Տես նաև |