ազդր — Վիքիբառարան

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական բառ է, բայց բուն ձևը դժվար վերականգնելի է։ Հյուբշմանի նշած և Աճառյանի Հայոց Անձնանունների Բառարանում բերված զուգահեռները (հին հնդկերեն՝ sákthi, ավ․ haxti՝ «աճուկ» և հունարեն՝ ίσχι, ίσχιον՝ ազդր) հայերենից ձևով շատ հեռու են և Pok. IEW-ում բերվում են (s)keng արմատի տակ, որ ոչ մի կերպ չէր կարող տալ ազդր։ Ջահուկյանի «Հայոց լեզվի պատմություն» գրքում կասկածով նշված հունարեն σφος՝ ազդր զուգահեռը և վերականգնված ost-dh-ur > ozdhur նախաձևը լիովին հավաստի չեն։

Գոյական

1. ոտքի վերին մասը՝ կոնքից մինչև ծունկը, բարձ, զիստ ◆ Իսկ ազդրի վրա, հագուստի ներքո թաքցրած էր երկսայրի նրանը։ (Րաֆֆի)
2. խոզի, ոչխարի և մի քանի այլ անասունների ազդրային մասը իբրև միս ◆ Նրա (մշակի) մեջքի կաթսայից դուրս էր ցցված ոչխարի ճարպոտ ազդրը: (Գարեգին Սևունց)
3. (խոհր․) փափկամիս, համարյա առանց ճարպի, պատրաստում են զանազան կերակուրներ, լցոններ, տապականեր, խորովում, ապխտում, պահածոյացնում

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։