կապար — Վիքիբառարան

Փոխառություն՝ ասորերեն qapār կամ իրանական *kapar. ավելի քիչ հավանական է հունարեն καππαρις, որ ունի կրկնակ π: Կապպար ձևը ծագում է արաբերեն qabbār ձևից։ Հյուբշմանը համարում է հունարենից, Աճառյանը՝ ասորերենից կամ պահլավերենից։

Գոյական

1. (աշխգր․) քիմիական տարր, կապտախորագույն ծանր, փափուկ, կռելի մետաղ
2. դյուրահալ կապտամոխրագույն մետաղ, արճիճ (հնք․)
3. գնդակ (հրազենի)

Գոյական

1. կապարազգիների ընտանիքին պատկանող թփանման, գետնատարած ճյուղերով հաավային բույս, կորաք
2. այդ բույսի թթու դրած ծաղկափնջերը, որպես համեմունք
3. (խոհր․) օգտագործում են թթու կամ աղ դրած, աղցաններ, ձկնեղեն, մսեղեն կերակուրներ համեմելու, նաև պահածոյացվում է

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Գրգեարյան Հ․Ղ․, Հարությունյան Ն․Մ․, Տնտեսական աշխարհագրության տեղեկատու բառարան (խմբ. Ավագյան Գ․Ե․), Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1982 — 408 էջ։
• Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։