wey - Wîkîferheng

wey

1. Gaziyeke mirov dike dema hest bi xweşiyekê yan nexweşiyekê dike.

   Hevmane: ax, ox, of, wax, ey, hey, eywax, heywax, weyla, weylê, weylo

• 'Umrê dayi' bû me bê dilber 'ebes
  Wey tevê 'umrê me borî ber 'ebes
  Dil emanet da bi naehlan nedî — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Hevreha farisî واى‎ (vay), avestayî vay-, lîtwanî vái, vaĩ, latviyayî vai, latînî vae, almanî weh, îngilîzî woe, danmarkî ve... hemû ji proto-hindûewropî *wai-

wey

1. nivistin, raketin, razan
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Ev peyv ji wergerên nivistin hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

wey

1. kevneyekeya kêşanê yan qeba�reyê^[1]
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]