la.wikipedia.org

Damascus - Vicipaedia

  • ️Sun May 09 2010

Wikidata Damascus

Civitas: Syria
Locus: 33°30′47″N 36°17′31″E
Numerus incolarum: 2 685 360
Zona horaria: UTC+3
Situs interretialis
Nomen officiale: دمشق

Gestio

Procuratio superior: Damascus Governorate

Geographia

Superficies: 105 chiliometrum quadratum

Tabula aut despectus

Damascus: situs
Damascus: situs

Damascus (Arabice دِمَشق Dimašq sive in Syria الشام al-Šām, interdum مدينة الياسمين Madīnat al-Yāsmīn "urbs Iasmini") est caput et secunda Syriae urbs post Beroeam. Ambae urbes sunt partes civitatis quattuordecim gubernoratuum. Urbs, una ex veterrimarum orbis terrarum urbium continenter incultarum, est maior culturae religionisque in Levante sedes. Numerus habitantium est circa 1 711 000 (aestimatione 2009). Damasci est Universitas Damascena.

Damascus, in Syria meridio-occidentali situs, a Tripoli ad australem versus iacens, est sedes metropolitae 2.6 millionum incolarum (2004) regionis.[1] Regio urbana, geographice se in orientalibus montium Anti-Libanum? radicibus 80 km ad orientem litoris Maris Mediterranei in planitie 680 m supra maris aequor conlocans, clima semiaridum ob effectum umbrae pluvialis habet. Barada Flumen per urbem fluit.

Vetus via Damascena.
Despectus in urbem ex Monte Qassiun.
Facies mescita Umayyad.
Ruinae Templi Iovis ad aditum Al-Hamidiyah Souq.
Via recta appellata biblica.
Area mescitae Umayyad.

Nomen Damasci primum in geographico Thutmosis III indice ut T-m-ś-q saeculo 15 a.C.n. apparuit.[2] Urbs Arabice Dimashq al-Shām (دمشق الشام) appellatur, nomen saepe ad Dimashq vel al-Shām ab incolis urbanis aliisque civibus Syriae et hominibus aliarum civitatum Arabicarum redditum. Al-Shām est nomen Arabicum quod 'septentrionalis' et 'Syria' significat; Syria ipsa, praecipue historica Syria Maior, Bilād al-Shām (بلاد الشام 'terra septentrionalis') vicissim appellatur. Etymologia nominis antiqui T-m-ś-q est incerta, sed radix fortasse est praesemitica. Fontes scripti id attestantur ut Dimašqa Accadiane, T-ms-ḳw Aegyptice, Dammaśq (דמשק), Aramaice Vetere, et Dammeśeq (דמשק) Hebraice Biblice. Litterae Accadianae in Epistolis Amarnensibus, ex saeculo 14 a.C.n., inveniuntur. Posteriores nominis litterae Aramaice resh (littera r) importunum saepe comprehendunt, fortasse a radice dr 'domus' motae; unde nomen Darmeśeq Qumranicum, et Darmsûq (ܕܪܡܣܘܩ) Lingua Syriaca scriptum.[3][4] Latina urbis nomen, Damascus, ex Δαμασκός verbo Graeco deducitur, quod ex Aramaice דרמשק 'locus bene inrigatus' ortum est.[5][6]

Vetus urbs Damascena, cuius area est circa 128 hectares,[7] vallis in lateribus septentrionalibus orientalibusque atque in parte lateris meridiani cingitur. Sunt septem portae urbanae exstantes, quarum veterrima ex temporibus Romanis manet. Hae sunt, secundum horologii motum a septentrionibus arcis:

  • Bab al-Saghir (Parva Porta)
  • Bab al-Faradis (Porta Pomarii, vel Porta Paradisi)
  • Bab al-Salam (Porta Pacis), omnibus secundum septentriones Urbis Veteris fines
  • Bab Tuma ("Tuma" vel Porta Thomae) in angulo boreorientali, in Christianum eiusdem nominis quadratum ducens
  • Bab Sharqi (Porta Orientalis) in muro orientali, sola porta cui manet propositum Romanum
  • Bab Kisan in meridio-orientali haec porta nunc occluditur et Cappella Sancti Pauli in structuram aedificata est,
  • Bab al-Jabiya apud aditum ad Souk Midhat Pasha, in meridio-occidentali

Aliis regionibus praeter urbem muro cinctam etiam est nomen portae: Bab al-Faraj et ad meridio-occidentalem urbis partem Bab Mousalla et Bab Sreija.

  • Cappella Sancti Pauli

    Cappella Sancti Pauli

  • Cathedralis Catholica Graeca Patriarchalis Dominae Nostrae Dormitionis

    Cathedralis Catholica Graeca Patriarchalis Dominae Nostrae Dormitionis

  • Cathedralis Armeniana Sancti Sarkis in Bab Sharqi

    Cathedralis Armeniana Sancti Sarkis in Bab Sharqi

  • Cathedralis Orthodoxa Sancti Georgii Syriani

    Cathedralis Orthodoxa Sancti Georgii Syriani

  • Meschita Umayyad nocte visa

    Meschita Umayyad nocte visa

  • Meschita Sayyidah Ruqayya

    Meschita Sayyidah Ruqayya

  • Coemeterium Bab Saghir

    Coemeterium Bab Saghir

  • Mausoleum Saladini

  • Porta Bab Tuma

  • Khan As'ad Pasha renovatum

  • Medhat Pasha Souq renovatum

  • Al-Hamidiyah Souq renovatum

  • Museum Panoramicum Belli Octobris

    Museum Panoramicum Belli Octobris

  • Sayyidah Zaynab Mosque, aditus principalis

  • Domus vetus in quadtrao Iudaico

    Domus vetus in quadtrao Iudaico

  • Despectus in urbem ex Monte Qasiyon

    Despectus in urbem ex Monte Qasiyon

  • Quadratum Umayyad

    Quadratum Umayyad

  • Conspectus in urbem nocte

    Conspectus in urbem nocte

  1. Central Bureau of Statistics Syria Syria census 2004
  2. Index I, 13 in J. Simons, Handbook for the Study of Egyptian Topographical Lists relating to Western Asia (Leiden, 1937). Vide Y. Aharoni, The Land of the Bible: A Historical Geography (London, 1967), p 147, no. 13.
  3. "(in Book Reviews) ''Ancient Damascus: A Historical Study of the Syrian City-State from Earliest Times Until Its Fall to the Assyrians in 732 BC.'', Wayne T. Pitard. Review author: Paul E. Dion, ''Bulletin of the American Schools of Oriental Research'', No. 270, Ancient Syria. (May, 1988), p. 98". Links.jstor.org
  4. "''The Stele Dedicated to Melcarth by Ben-Hadad of Damascus'', Frank Moore Cross. ''Bulletin of the American Schools of Oriental Research'', No. 205. (Feb., 1972), p. 40". Links.jstor.org
  5. "Online Etymology Dictionary". Etymonline.com
  6. "Damascus – Wiktionary". En.wiktionary.org. 2010-05-09
  7. Old Damascus
Opera Theodisce scripta
  • Immanuel Benzinger: Damaskos 1. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band IV,2, Stuttgart 1901, Sp. 2042–2048.
  • Klaus Stefan Freyberger: "Das kaiserzeitliche Damaskus: Schauplatz lokaler Tradition und auswärtiger Einflüsse." Damaszener Mitteilungen 11 (1999) pp. 123-138.
  • Brigid Keenan: Damaskus. Verborgene Schätze im Orient. Stuttgart 2001. ISBN 3-7630-2384-4.
  • Hugh Kennedy: The Prophet and the age of the Caliphates. The Islamic Near East from the sixth to the eleventh century. London 1986, ISBN 0-582-49312-9 (engl.)
  • Carmella Pfaffenbach: Damaskus: Von der traditionellen orientalischen Stadt zur kulturell globalisierten Metropole des Südens. In: Günter Meyer (Hrsg.): Die arabische Welt im Spiegel der Kulturgeographie. Veröffentlichungen des Zentrums für Forschung zur arabischen Welt (ZEFAW) Band 1, Mainz 2004, pp. 62-69
  • Wayne T. Pitard: Ancient Damaskus. A historical study of the Syrian city-state from earliest times until its fall to the Assyrians in 732 BC. Winona Lake 1995, ISBN 0-931464-29-3 (engl.)
  • Louis Pouzet: Damas au VIIe/XIIIe s. Vie et structures religieuses dans une métropole islamique. Beyrouth 1988.
  • Christian Reder, Simonetta Ferfoglia (Hrsg.): Transferprojekt Damaskus. urban orient-ation (Recherchen, Gespräche, Essays, deutsch/arabisch), Edition Transfer bei Springer Wien-New York 2003, ISBN 3-211-00460-2
  • Jean Sauvaget: Les monuments historiques de Damas. Beirut 1932
  • Frank Rainer Scheck, Johannes Odenthal: Syrien. Hochkulturen zwischen Mittelmeer und Arabischer Wüste, Ostfildern: DuMont, 5. Aufl. 2011, pp. 124-171 ISBN 978-3-7701-3978-1
  • Michael Teupel: Damaskus - Syrien. International Travel Books, Hamburg 2008, ISBN 978-3-00-024099-7
  • Wiegand, Theodor, ed. 1921. Damaskus: Die antike Stadt. Wissenschaftliche Veröffentlichungen des Deutsch-Türkisches Denkmalschutzkommando, 4. Berolini.
  • Theodor Wiegand (Hrsg.): Damaskus: Die islamische Stadt (Wissenschaftliche Veröffentlichungen des deutsch-türkischen Denkmalschutz-Kommandos, Heft 5), Berlin 1924
  • Nicola Ziadeh: Damascus under the Mamluks. Oklahoma 1964
Commentarii