Polynomium - Vicipaedia

Polynomium[1] (Graece πολύς 'multum' + νόμος 'portio, pars') in mathematica est functio formae
ubi . Numerus
appellatur gradus polynomii. Numeri
(qui "coefficientes" dicuntur) saepius sunt in quolibet corpore, vel
, vel
, vel alio; licet etiam in anello esse, ut anellus matricum quadraticarum alicuius magnitudinis. Algebra elementaria de polynomiis tractat.
Nomen polynomium, praefixo πολύ 'multum' addito, formatum est ab exemplo binomio, quod ipsum a Francogallico nom vel Latino nomine contracto derivatum est.[2]
- Omnis functio polynomialis continua est et differentiabilis.
- Fluxio polynomii est (secundum regulam summae et factoris functionis differentiabilis):
Possumus addere, subtrahere, et multiplicare polynomia (leges binominales sunt simplissimae multiplicationis regulae), quae operationes semper aliud polynomium faciunt. Divisio vel quotiens duorum polynomiorum autem est functio rationalis (per definitionem) sed non semper polynomium. Polynomia ergo quorum coefficientes sunt in corpore F font anellus, F[x] dictus.
Si est numerus par et omnes
(id est omnibus i imparibus) sunt, tum functio est symmetrica ad axem verticalem, quae aequatione
datur.
Si est numerus impar et omnes
(id est omnibus i paribus) sunt, tum functio est symmetrica ad punctum originis (0/0).
Exempla
- ↑ Lectiones elementares mathemaicae: seu, elementa algebrae, et geometriae By Nicolas Louis de La Caille
- ↑ American Heritage Dictionary, s.vv. "polynomial", "binomial"; cf. Oxford English Dictionary.