la.wiktionary.orgutilis - Victionarium Appellatio pronuntiatusque[+/-] ūtilisAPI: [ˈuːtɪlɪs](classice) ← Latine: ūtor (ūtī, ūsus sum). ūtil|is, -is, -e √ Quo uti possumus, qui usui est; prōficuus, accommodātus.[1] Commodus, lucrōsus positivus singularis positivus pluralis cas. masc. fem. neut. cas. masc. fem. neut. nom. ūtilis ūtilis ūtile nom. ūtilēs ūtilēs ūtilia gen. ūtilis ūtilis ūtilis gen. ūtilium ūtilium ūtilium dat. ūtilī ūtilī ūtilī dat. ūtilibus ūtilibus ūtilibus acc. ūtilem ūtilem ūtile acc. ūtilēs ūtilēs ūtilia abl. ūtilī ūtilī ūtilī abl. ūtilibus ūtilibus ūtilibus voc. ūtilis ūtilis ūtile voc. ūtilēs ūtilēs ūtilia ūtilis comparativusdilatare ▼ ūtilis comparativuscollabi ▲ ūtilis superlativusdilatare ▼ ūtilis superlativuscollabi ▲ Synonyma ūtibilis ūtilitās ūtiliter (adverbium) Fontes ↑ Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 892 — “ŪTILIS, e, adject.”
