ter - Wiktionary

ter m /tæ̀r/

1. (sjemie) 'n aolje-echtige vleujstóf mit 'n hieël hoeag viscositeit (sjroeaperigheid)

Aafbraeking

• ter

Net get anges gesjreve

• t'r

Variaasje

• tir, ↓tèr

Aafleijinge

• terre
• teraolje

Zagswies

• d'n Óngerkantj van hoezer waerdje vreuger dökker mit ter ingesmeerd taenge vóch.

	inkelvaad	mieëvaad
radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	ter	—
IPA	/tæ̀r/	—
dim.	sjrif	—	—
IPA	—	—
dat.	sjrif	ter	—
IPA	/tæ̀r/	—

Frans: goudron m Ieslandjs: tjara(is:) v Ingels: tar(en:), pitch Nederlandjs: teer ó of g

Pruus: Teer m Spaans: alquitrán m Viëtnamees: hắc ín(vi:) Zweeds: tjära g

ter /tər/

1. (alternatief) anger spèlling veur t'r

Raod

Dees spèlling maag m'n ouch gebroeke veur 't waord. 't Gebroek is neet stuuerendj en wuuert dus neet aafgeraoje.

Aafbraeking

• ter

ter /tæ̀r/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van terre
2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van terre

Aafbraeking

• ter