tiem - Wiktionary
tiem m /tí:m/
- (plantje) Thymus vulgaris: e keukekroed det gebroek wuuert es 'n heilplantj, 'n sierplantj, veur tieë van te laote trèkken en veur ziene zeute, sterke smaak
- (aeteswaar) de gedruuegdje blaedjes van [1] waat gebroek waeren es e keukekroed
- Raod
't Waord tiem haet gei mieëvaad; gebroek daoveur kónstruksjes wie pötjes tiem of plentjes tiem.
- Aafbraeking
- tiem
- Aafleijinge
- Verwantje wäörd
| inkelvaad | mieëvaad | ||
|---|---|---|---|
| radikaal | liaison | radikaal | liaison |
| nom. | sjrif | tiem | — |
| IPA | /tí:m/ | — | |
| dim. | sjrif | — | — |
| IPA | — | — | |
| dat. | sjrif | tiem | — |
| IPA | /tí:m/ | — |
[2]