Impey was al van jongs af aan bezig met sport. Aanvankelijk met voetbal en tennis, maar later deed hij aan mountainbike en uiteindelijk aan wegwielrennen. Zijn vader, Tony Impey, was een professioneel wielrenner in Zuid-Afrika.

In 2003 tekende de renner zijn eerste professionele contract bij het Microsoft Cycling Team. In de jaren erna reed hij enkele goede uitslagen, waaronder etappezeges in de Ronde van de Kaap en de Ronde van Marokko.

In de laatste etappe van de Ronde van Turkije van 2009 kwam Impey ten val na een manoeuvre van Theo Bos. Volgens Bos duwde Impey hem eerst in de hekken, waarop Bos terug zou hebben geduwd.^[1] Daarbij vielen ze samen in de hekken. Impey hield daar een breuk in een wervel aan over, plus nog een aantal andere verwondingen zoals een kaakbreuk. Theo Bos kreeg later nog een schorsing van een maand van de UCI. Ondanks zijn val wist Impey de etappe wel af te sluiten en daarmee zijn leidende positie in het klassement te behouden. Daarmee werd de Ronde van Turkije zijn grootste overwinning tot dan toe. Op 6 augustus 2009 maakte Impey zijn rentree in het peloton na vier maanden van afwezigheid.^[2]

In de Ronde van Frankrijk van 2013 schreef Impey geschiedenis door in de zesde etappe de leiding in het algemeen klassement te veroveren. Hiermee werd hij de eerste Afrikaan die de gele trui droeg. Hij behield de trui twee dagen.

Impey werd tussen 2013 en 2018 zes maal op rij tijdritkampioen van Zuid-Afrika. Zijn winst in het tijdritkampioenschap van 2014 was echter omstreden, nadat geconstateerd werd dat hij gebruik had gemaakt van het verboden maskerende middel probenecide. Hierop werd Impey door zijn ploeg op non-actief gesteld en mocht hij ook niet deelnemen aan de Ronde van Frankrijk van dat jaar. In augustus 2014 werd Impey vrijgesproken. Niet lang na zijn comeback won hij de Ronde van Alberta.

In de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro eindigde Impey op plek 28, op ruim negenenhalve minuut van winnaar Greg Van Avermaet.

Op de nationale feestdag van Frankrijk, Quatorze Juillet, wint Impey uit van de kopgroep van vijftien renners de 9e etappe in de Ronde van Frankrijk.^[3]

Kort voor de start van de Ronde van Frankrijk van 2022 trok Impey zich terug. Impey had positief getest op COVID-19 en werd daarop vervangen door zijn Israëlische teamgenoot Guy Niv.

2004

5e etappe Ronde van de Kaap

2007

Proloog Ronde van de Kaap

2e etappe Ronde van de Kaap

11e etappe Ronde van Marokko

2008

6e etappe Herald Sun Tour

2009

4e etappe Ronde van Turkije

Eindklassement Ronde van Turkije

2011

Zuid-Afrikaans kampioen tijdrijden, Elite

7e etappe Ronde van Marokko

2012

2e etappe Ronde van het Baskenland

2e etappe Ronde van Slovenië

2013

Zuid-Afrikaans kampioen tijdrijden, Elite

2e etappe Ronde van het Baskenland

2e etappe Ronde van Beieren

4e etappe Ronde van Frankrijk (ploegentijdrit)

2014

Zuid-Afrikaans kampioen tijdrijden, Elite

3e etappe Ronde van Beieren

5e etappe Ronde van Alberta

Eindklassement Ronde van Alberta

2015

Puntenklassement Tour Down Under

Zuid-Afrikaans kampioen tijdrijden, Elite

2016

Zuid-Afrikaans kampioen tijdrijden, Elite

2017

Zuid-Afrikaans kampioen tijdrijden, Elite

6e etappe Ronde van Catalonië

2018

Zuid-Afrikaans kampioen tijdrijden, Elite

Zuid-Afrikaans kampioen op de weg, Elite

Eindklassement Tour Down Under

1e etappe Critérium du Dauphiné

Puntenklassement Critérium du Dauphiné

2019

4e etappe Tour Down Under

Eindklassement Tour Down Under

Zuid-Afrikaans kampioen tijdrijden, Elite

Zuid-Afrikaans kampioen op de weg, Elite

9e etappe Ronde van Frankrijk

1e etappe Ronde van Tsjechië (ploegentijdrit)

Eind- en puntenklassement Ronde van Tsjechië

2020

Zuid-Afrikaans kampioen tijdrijden, Elite

2022

4e etappe Ronde van Zwitserland

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2007
2008
2009
2010
2012	opgave	111e
2013		74e
2014
2015		opgave	84e
2016		38e
2017		47e
2018		46e
2019		72e (1)
2020		97e
2021
2022			101e
2023

Jaar	Milaan-San Remo	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Ronde van Lombardije	Waalse Pijl	Brabantse Pijl	WK op de weg	Wereldranglijsten
2007										opgave
2008		111e	opgave	opgave					opgave	opgave
2009			99e
2010	112e									opgave
2012					131e	110e		opgave			169e (UWT)
2013	47e				51e					opgave	79e (UWT)
2014	49e		52e		76e	111e	opgave		47e	16e	72e (UWT)
2015	35e				67e	opgave				50e	78e (UWT)
2016	167e				39e	opgave			54e		144e (UWT)
2017	27e				18e	opgave		133e	49e	49e	122e (UWT)
2018	21e				11e	47e			10e		30e (UWT)
2019	119e				15e	23e		opgave	48e	opgave
2020						77e		108e
2021					21e	70e		52e
2022					69e	opgave		113e	13e	74e
2023	107e				opgave	opgave		129e	opgave	opgave

2008 –

Barloworld

2009 –

Barloworld

2010 –

Team RadioShack

2011 –

MTN Qhubeka (tot 21 mei)

2011 –

Team Netapp (vanaf 21 mei)

2012 –

Orica GreenEDGE ^[a]

2013 –

Orica GreenEDGE

2014 –

Orica GreenEDGE

2015 –

Orica GreenEDGE

2016 –

Orica-BikeExchange ^[b]

2017 –

2018 –

2019 –

2020 –

2021 –

Israel Start-Up Nation

2022 –

Israel-Premier Tech

2023 –

Israel-Premier Tech

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Tot de Ronde van Italië heette de ploeg GreenEDGE, maar na het aantrekken van Orica als hoofdsponsor werd de naam veranderd.
↑ Tot 1 juli heette de ploeg Orica GreenEDGE, maar na het aantrekken van BikeExchange als cosponsor werd de naam veranderd.

(en) Profiel van Daryl Impey op ProCyclingStats
Profiel van Daryl Impey op Cyclebase.nl
(en) Profiel van Daryl Impey op Firstcycling.com
(en) Profiel van Daryl Impey op de website van de UCI
(en) Profiel van Daryl Impey op olympedia.org
Profiel van Daryl Impey op De wielersite
(en) Officiële website

↑ Bos: 'Klote dat Impey zijn ruggenwervel gebroken heeft', Sportweek, 20 april 2009
↑ Rentree in augustus. Gearchiveerd op 4 februari 2023.
↑ Zuid-Afrikaan Impey bekroont lange aanval met ritzege in Tour NOS, 14 juli 2019