Gymnoascus - Wikipedia
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Gymnoascus | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| A:Gymnothecium, B:Ascusvormende hyfen, C:Ascosporen | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||
| Gymnoascus Baran. (1872) | |||||||||||||
Gymnoascus op  Wikispecies
| |||||||||||||
|
Gymnoascus is een geslacht van schimmels, dat behoort tot de ascomyceten.[1] De schimmels van dit geslacht komen wijdverspreid voor op het Noordelijk halfrond. Tot het geslacht behoren 26 soorten.[2]
Het ascocarp is een gymnothecium.
Volgens Index Fungorum bevat het geslacht de volgende 21 soorten (peildatum oktober 2023):
| Soortnaam | Auteur(s) | Publicatiejaar |
|---|---|---|
| Gymnoascus armeniacus | M. Solé, Cano & Guarro | 2002 |
| Gymnoascus arxii | Cano & Guarro | 1989 |
| Gymnoascus boliviensis | Guarro, Ulfig & De Vroey | 1992 |
| Gymnoascus corniculatus | G.F. Orr & Plunkett | 1963 |
| Gymnoascus dugwayensis | G.F. Orr & Kuehn | 1972 |
| Gymnoascus exasperatus | Z.F. Zhang, F. Liu & L. Cai | 2017 |
| Gymnoascus halophilus | N. Zhou & L. Cai | 2016 |
| Gymnoascus intermedius | G.F. Orr | 1977 |
| Gymnoascus japonicus | (Uchiy., Kamiya & Udagawa) M. Solé, Cano & Guarro | 2002 |
| Gymnoascus johnstonii | (Massee & E.S. Salmon) G.F. Orr & Kuehn | 1963 |
| Gymnoascus longitrichus | G.F. Orr & Kuehn | 1963 |
| Gymnoascus marginisporus | (Kuehn & G.F. Orr) M. Solé, Cano & Guarro | 2002 |
| Gymnoascus petalosporus | (G.F. Orr, K. Roy & G.R. Ghosh) Arx | 1977 |
| Gymnoascus racovitzae | Lagarde | 1913 |
| Gymnoascus reessii | Baran. | 1872 |
| Gymnoascus reticulatus | Zukal | 1887 |
| Gymnoascus rhousiogongylinus | Wener & Cain | 1970 |
| Gymnoascus stercorarius | N. Zhou & L. Cai | 2016 |
| Gymnoascus sudans | L. Vailionis | 1936 |
| Gymnoascus thermotolerans | N. Zhou & L. Cai | 2016 |
| Gymnoascus udagawae | Arx | 1986 |