Nigeriaans voetbalelftal (mannen) - Wikipedia

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Nigeria
Bijnaam	The Super Eagles
FIFA-ranglijst	44 (19 december 2024)
Hoogste ranking	5e (april 1994)
Laagste ranking	82e (november 1999)
Associatie	Nigeria Football Association
Bondscoach	Finidi George
Stadion	Abujastadion, Abuja
Meeste interlands	Ahmed Musa (107)
Topscorer	Rashidi Yekini (37)
Wedstrijden
Eerste interland:  Sierra Leone 0–2 Nigeria  (Freetown, Sierra Leone; 8 oktober 1949) Grootste overwinning:  Sao Tomé en Principe 0–10 Nigeria  (Agadir, Marokko; 13 juni 2022) Grootste nederlaag:  Goudkust 7–0 Nigeria  (Accra, Goudkust; 1 juni 1955)
Wereldkampioenschap
Optredens	6 (eerste keer: 1994)
Beste resultaat	Tweede ronde (1994, 1998, 2014)
Afrikaans kampioenschap
Optredens	17 (eerste keer: 1963)
Beste resultaat	Winnaar (1980, 1994, 2013)
FIFA Confederations Cup
Optredens	2 (eerste keer: 1995)
Beste resultaat	Vierde plaats (1995)
Thuis Uit

Het Nigeriaans voetbalelftal, bijgenaam The Super Eagles, is een team van voetballers dat Nigeria vertegenwoordigt bij internationale wedstrijden zoals de (kwalificatie)wedstrijden voor het WK en de Afrika Cup.

De Nigeria Football Association werd in 1945 opgericht en is aangesloten bij de CAF en de FIFA (sinds 1960). Het Nigeriaans voetbalelftal behaalde in april 1994 met de 5e plaats de hoogste positie op de FIFA-wereldranglijst, in november 1999 werd met de 82e plaats de laagste positie bereikt.

Het land won driemaal het Afrikaans kampioenschap voetbal en won eenmaal goud op de Olympische Spelen.

In 1994 nam Nigeria voor het eerst deel aan het hoofdtoernooi van het wereldkampioenschap voetbal, nadat het land eerder dat jaar de Afrika Cup had gewonnen in Tunesië. Uit dank voor die prestatie kregen de spelers van de nationale selectie één voor één een driekamerflat van de militaire leider van Nigeria, generaal Sani Abacha, bovenop de 20.000 gulden per persoon.^[1]

"We zijn naar de Verenigde Staten gekomen om aan te tonen dat Nigeria capabel genoeg is op een eindronde uit te komen", zei de Nederlandse bondscoach Clemens Westerhof na de imponerende 3-0 zege in de openingswedstrijd tegen Bulgarije. Zijn elftal won ook van Griekenland (2-0) en moest in de groepsfase alleen zijn meerdere erkennen in vice-wereldkampioen Argentinië: 1–2.

Zeventien van de 22 WK-spelers kwamen destijds uit in Europese competities, met als gevolg dat de voorbereiding van Westerhof op de mondiale titelstrijd verstoord werd. Niet alle spelers kregen van hun werkgever vrijaf voor het spelen van oefeninterlands. Een aantal weigerde zelf om telkens op te draven. Westerhof bleek bovendien niet bij alle spelers even geliefd te zijn. De selectie was tijdens de WK-eindronde verdeeld in een pro- en een anti-Westerhofkamp. Peter Rufai, de oud-doelman van Go Ahead Eagles, maakte deel uit van die laatste groep, net als middenvelder Augustine Okocha van Eintracht Frankfurt en Rashidi Yekini, de spits van Vitoria Setubal^[2].

Met name Yekini stak zijn ongenoegen over Westerhof zelden onder stoelen of banken. De 30-jarige aanvaller, die tijdens de WK-kwalificatie maar liefst zeventien doelpunten had gemaakt, opende vlak voor de finale van de Afrika Cup de aanval. Volgens de Afrikaanse voetballer van het Jaar (1993) zou Westerhof zich meer bezighouden met transfers dan met de coaching. "Alle internationals denken er zo over, maar de meesten durven hun mond niet open te doen", zei Yekini in een interview. "Als je niet van zijn diensten als spelermakelaar gebruikmaakt, word je uit het team gezet." Ook bij het WK kwam het tot een confrontatie tussen Westerhof en Yekini. De spits was woedend op de coach, toen hij in de wedstrijd tegen Griekenland na 68 minuten werd gewisseld.

In de achtste finale verloor Nigeria vervolgens met 2-1 van de latere vice-wereldkampioen Italië. Na de nederlaag tegen Italië moest Westerhof het veld ruimen. Hij werd opgevolgd door zijn toenmalige assistent Jo Bonfrère, die twee jaar later in Atlanta de olympische titel won. De uitschakeling bij het WK-debuut was volkomen onnodig, zo concludeerden vele media. Nigeria stond kort voor tijd met 1-0 voor tegen tien Italianen, toen de Afrikanen zich frivoliteiten meenden te kunnen permitteren. Dat liep fout af, waarna Roberto Baggio het duel in de verlenging besliste in het voordeel van de Azzurri.

Twintig jaar later maakte regisseur John Appel een documentaire over de vijf bewogen jaren (1989-1994) dat Westerhof bondscoach was van het West-Afrikaanse land^[3] "Je moet bevriend zijn met de mensen met poen", zei Westerhof bij de presentatie van de documentaire in het Olympisch Stadion in Amsterdam. "Poen is macht en macht is waardering. Het nationale team was een ongeorganiseerde bende toen ik kwam. Het was een bushteam, met voetballers van overal en nergens. Alle spelers droegen een ander tenue. Er was nooit geld. Ik besloot rechtstreeks zaken te doen met de directe kring rond president Sani Abacha. Hij maakte het geld op een gegeven moment rechtstreeks naar mij over. Toen kon ik werken."

Tot veler verrassing won de Nigeriaanse ploeg de gouden medaille op de Olympische Spelen van 1996. Dat gebeurde onder leiding van de Nederlandse bondscoach Jo Bonfrère, die tijdens het toernooi een beroep deed op twee dispensatiespelers: verdediger Uche Okechukwu (28) van Fenerbahçe en middenvelder Emmanuel Amunike (25) van Sporting Lissabon. Laatstgenoemde nam de winnende treffer (3-2) voor zijn rekening in de finale tegen Argentinië.

"Ik heb heel hard gewerkt om ze goed te laten voetballen, om discipline in het elftal te krijgen en ze de bereidheid bij te brengen om voor elkaar te werken", vertelde hij later in een interview met de Volkskrant.^[4] "Dat is een enorme klus geweest. Elke dag weer schreeuwen, misschien wel honderd keer op een dag trainingen stilleggen als een speler ging lopen met de bal terwijl een ander vrijstond. Maar uiteindelijk willen ze hard werken en dan kun je door hele dikke muren heen gaan."

Nadat Nigeria Brazilië met 4-3 had verslagen in de halve finale, zette de Afrikaanse ploeg met de Nederlandse coach de kroon op het werk. Nooit eerder waren Afrikaanse voetballers op de Olympische Spelen verder gekomen dan de derde plaats. Ghana had in 1992 de bronzen medaille gewonnen bij de Spelen van Barcelona.

Bonfrère, door zijn spelers 'Bonfrère Jo' genoemd, had het vrijwel voortdurend aan de stok met de kritische pers uit Nigeria, die volgens de Limburger veel invloed had.^[5]. "Zij vonden dat ik mijn selectiebeleid, opstelling en speelwijze moest veranderen." Ook na de eerste wedstrijd in het olympisch toernooi werd Bonfrère voorgehouden dat hij alles verkeerd deed. Na afloop van de finale in Athens weigerde hij vragen van de Nigeriaanse pers te beantwoorden.

De Joegoslavische wereldburger Bora Milutinović, die eerder als coach werkzaam was geweest in de Verenigde Staten, Mexico en Costa Rica, fungeerde bij het Wereldkampioenschap voetbal 1998 in Frankrijk als de baas van de Super Eagles. Nigeria begon het toernooi indrukwekkend met overwinningen op Spanje (3-2) en Bulgarije (1-0). Maar opnieuw ontstond tweespalt en frictie, net als vier jaar eerder in Amerika was gebeurd. Na nederlagen tegen Paraguay (1-3) en Denemarken (1-4) moest de ploeg opnieuw voortijdig naar huis.

"De ploeg was wereldtop, maar tijdens het WK in '98 herkende ik ze niet meer", zei Bonfrère later tegen het weekblad Voetbal International. "Zijn dit wel dezelfde spelers, vroeg ik me af. Het probleem was dat niet de coach, maar de spelers de baas waren."^[6]

Milutinovic maakte na het toernooi plaats voor Thijs Libregts. De Rotterdammer won de strijd om de 'erebaan' van tal van andere Nederlandse kandidaten, zoals Ruud Gullit, Henk ten Cate en Ruud Krol. Libregts werd echter na een paar maanden in dienst van de NFA alweer ontslagen. Bonfrère werd zijn opvolger, terwijl hij na zijn vertrek in 1996 nog had gezegd nooit meer terug te gaan naar Lagos. "Er is sprake van desorganisatie en je wordt tegengewerkt door officials en politici die op alles hun stempel willen drukken."

Ook in 2002 moesten The Super Eagles voortijdig naar huis. Dat was een hard gelag voor bondscoach Adegboye Onigbinde, die bij Nigeria's derde WK-optreden miminaal had ingezet op een evenaring van de tot dusver beste prestaties (1994 en '98): een plaats in de tweede ronde. Maar die opdracht bleek te hoog gegrepen. Het onheil riep de coach deels over zichzelf af door in de voorbereiding twee oudgedienden (Sunday Oliseh en Finidi George) buiten de selectie te houden. Voorafgaand aan het beslissende duel tegen Zweden had president Olusegun Obasanjo zowel de coach als een aantal spelers telefonisch een hart onder de riem gestoken^[7].

Na het WK-toernooi in Duitsland (2006) te hebben gemist, wist Nigeria zich wel te plaatsen voor de eerste WK-eindronde op het eigen Afrikaanse continent. Voorafgaand aan de eindronde in Zuid-Afrika eindigde Nigeria voor de zevende keer als derde in het toernooi om de Afrika Cup, dat ditmaal werd gehouden in Angola. In de strijd om de derde plaats versloegen de Super Eagles, in 1980 en 1994 winnaar van de beker, Algerije met 1-0 door een treffer van Victor Obinna. Desondanks werd bondscoach Shaibu Amodu kort daarop ontslagen door de Nigeriaanse bond.^[8] Hij kreeg veel kritiek op het matige spel van de nationale selectie.

De ploeg stond daarna onder leiding van de ervaren Zweedse bondscoach Lars Lagerbäck. Hij was in februari aangesteld door de Nigeriaanse voetbalbond na het ontslag van Amodu. Hij had vooraf hoge verwachtingen van zijn selectie. "De halve finale? Dat is zeker mogelijk. Er loopt zo veel kwaliteit rond, nu moeten we er een team van maken. Je begint altijd aan een toernooi met de overtuiging dat je meedoet om de eindzege", aldus Lagerbäck in april^[9] De keuze viel uiteindelijk op Lagerbäck, die juist door het mislopen van het WK 2010 zijn baan als bondscoach van Zweden opzegde. Hij bekleedde die functie sinds 2000. In eerste instantie nog samen met Tommy Söderberg; sinds 2002 stond Lagerbäck alleen aan het roer.

Op de eindronde wist Nigeria geen indruk te maken. De ploeg verloor in de openingswedstrijd met 1-0 van Argentinië door een vroege treffer van verdediger Gabriel Heinze. Ook het tweede duel ging verloren voor The Super Eagles. Nigeria kwam op 17 juni in Bloemfontein weliswaar aan de leiding tegen Griekenland door een doelpunt van Kalu Uche, maar nog voor rust kwamen de Grieken langszij via Dimitrios Salpigidis, waarna Vasilis Torosidis het vonnis in de tweede helft velde.

In de derde en beslissende wedstrijd tegen Zuid-Korea deed Lagerbäck een beroep op oudgediende Nwankwo Kanu. De oud-speler van Ajax, 33 jaar inmiddels, was in de wedstrijden tegen Argentinië en Griekenland nog negentig minuten lang op de bank gebleven. Ook ditmaal begonnen de Nigerianen goed. Na twaalf minuten zette Kalu Uche de ploeg op voorsprong. Een verdedigende fout lag even later ook aan de basis van de gelijkmaker. Bij een vrije trap van de Koreanen dacht Rabiu Afolabi dat hij alle tijd had. Lee Jung-soo profiteerde: 1-1. Kort na rust nam Zuid-Korea de leiding via Park Chu-Young. Yakubu Aiyegbeni bepaalde de eindstand op 2-2 door twintig minuten voor tijd een strafschop te benutten. Door de puntendeling eindigden de Nigerianen als vierde en laatste in de groep en was het WK-avontuur opnieuw voortijdig ten einde.

Nigeria wist zich onder leiding van oud-international Stephen Keshi te plaatsen voor de WK-eindronde 2014 in Brazilië. Ditmaal wist het West-Afrikaanse land door te dringen tot de tweede ronde. Daarin verloor de ploeg met 2-0 van Frankrijk, al was Nigeria in de achtste finale 70 minuten lang gelijkwaardig aan Les Bleus, dat Mark Geiger en Vincent Enyeama dankbaar mocht zijn, zo schreef de Volkskrant na afloop van het duel^[10]

De Amerikaanse scheidsrechter vergat Blaise Matuidi aan het begin van de tweede helft rood te geven. Doelman Enyeama van Nigeria ging ruim tien minuten voor tijd opzichtig in de fout, waarna de Franse middenvelder Paul Pogba de bal binnen kon koppen. In blessuretijd werd het nog 2-0 door een eigen doelpunt van verdediger Joseph Yobo.

Direct na de uitschakeling tegen Frankrijk (2-0) maakte Keshi bekend met onmiddellijke ingang te stoppen als bondscoach.^[11] Hij maakte zijn afscheid wereldkundig via Twitter: "Vrienden, het was een mooie tijd en ik heb van elk moment genoten. Het was een eer om de SuperEagles te coachen. Het is echter tijd om ermee te stoppen".

Nigeria presenteerde Paul Le Guen op 19 juli 2016 als de nieuwe bondscoach van het nationale voetbalelftal als opvolger van de opgestapte oud-Ajacied Sunday Oliseh. Een dag later echter werd duidelijk dat de 52-jarige Fransman toch niet de nieuwe leidsman van Nigeria zou worden. Bij het tekenen van het contract bleek dat hij in Nigeria moest komen wonen en Le Guen weigerde dat.^[12]

Na die mislukking stelde de bond de voormalige interim-bondscoach Salisu Yusuf aan. Hij won als speler van de Nigeriaanse club El Kanemi Warriors tweemaal de nationale beker. Ook was hij actief als trainer-coach van drie Nigeriaanse clubs. Yusuf kreeg later Gernot Rohr naast zich. De Duitser werd op 9 augustus 2016 aangesteld als technisch adviseur van de nationale ploeg.^[13]

Op zaterdag 7 oktober 2017 wist Nigeria zich dankzij een 1-0 zege op Zambia als eerste Afrikaanse land te plaatsen voor de WK-eindronde 2018 in Rusland. De enige treffer in die wedstrijd kwam in de 73ste minuut op naam van Arsenal-invaller Alex Iwobi. Het wordt de zesde WK-deelname voor The Super Eagles. Bij de loting voor het WK werd Nigeria ingedeeld in poule D samen met Argentinië, IJsland en Kroatië. In de eerste wedstrijd van de WK-eindronde, op zaterdag 16 juni, verloren de Nigerianen in Kaliningrad met 2-0 van Kroatië door een eigen doelpunt van Oghenekaro Etebo en een rake strafschop van sterspeler Luka Modrić.

Wereldkampioenschap voetbal overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1962	Niet gekwalificeerd
1966	Teruggetrokken
1970	Niet gekwalificeerd
1974	Niet gekwalificeerd
1978	Niet gekwalificeerd
1982	Niet gekwalificeerd
1986	Niet gekwalificeerd
1990	Niet gekwalificeerd
1994	Achtste finale	4	2	0	2	7	4	(Kwal.)
1998	Achtste finale	4	2	0	2	6	9	(Kwal.)
2002	Groepsfase	3	0	1	2	1	3	(Kwal.)
2006	Niet gekwalificeerd
2010	Groepsfase	3	0	1	2	3	5	(Kwal.)
2014	Achtste finale	4	1	1	2	3	5	(Kwal.)
2018	Groepsfase	3	1	0	2	3	4	(Kwal.)
2022	Niet gekwalificeerd

Koning Fahd Cup overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
1995	Vierde	4	1	3	0	4	1
Confederations Cup overzicht
2013	Groepsfase	3	1	0	2	7	6

Afrika Cup overzicht Jaar Ronde Plaats Wed. W G V DV DT Kwal 1962 Teruggetrokken 1963 Groepsfase 6de 2 0 0 2 3 10 (Kwal.) 1965 Teruggetrokken 1968 Niet gekwalificeerd 1970 Teruggetrokken 1972 Niet gekwalificeerd 1974 Niet gekwalificeerd 1976 Finalegroep 3de 6 3 1 2 11 10 (Kwal.) 1978 Troostfinale 3de 5 2 2 1 8 5 (Kwal.) 1980 Kampioen 1ste 5 4 1 0 8 1 1982 Groepsfase 6de 3 1 0 2 4 5 1984 Finale 2de 5 1 3 1 7 8 (Kwal.) 1986 Niet gekwalificeerd 1988 Finale 2de 5 1 3 1 5 3 (Kwal.) 1990 Finale 2de 5 3 0 2 3 8 (Kwal.) 1992 Troostfinale 3de 5 4 0 1 8 5 (Kwal.) 1994 Kampioen 1ste 5 3 2 0 9 3 (Kwal.) 1996 Teruggetrokken 1998 Uitgesloten van deelname[14] 2000 Finale 2de 6 4 2 0 12 5 g[n 1] 2002 Troostfinale 3de 6 3 2 1 4 2 (Kwal.)

Afrika Cup overzicht Jaar Ronde Plaats Wed. W G V DV DT Kwal 2004 Troostfinale 3de 6 4 1 1 11 5 (Kwal.) 2006 Troostfinale 3de 6 4 1 1 7 3 (Kwal.) 2008 Kwartfinale 7de 4 1 1 2 3 3 (Kwal.) 2010 Troostfinale 3de 6 3 1 2 6 4 (Kwal.) 2012 Niet gekwalificeerd 2013 Kampioen 1ste 5 4 2 0 11 4 (Kwal.) 2015 Niet gekwalificeerd 2017 Niet gekwalificeerd 2019 Derde 3de 7 5 0 2 9 7 (Kwal.) 2021 Achtste finale 4 3 0 1 6 2 (Kwal.) 2023 Tweede 2de 7 4 2 1 8 4 (Kwal.) 2025 (Kwal.) Totaal 3 titels 20/31 104 57 24 23 143 97

African Championship of Nations overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
2009	Niet gekwalificeerd
2011	Niet gekwalificeerd
2014	Derde	6	4	1	1	13	8	(Kwal.)
2016	Groepsfase	3	1	1	1	5	3	(Kwal.)
2018	Tweede	6	4	1	1	7	6	(Kwal.)
2020	Niet gekwalificeerd
2022	Niet gekwalificeerd

1. ↑ Nigeria werd gedurende de kwalificatie gastland waardoor het zich automatisch kwalificeerde.

West African Nations Cup overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
1982	Teruggetrokken
1983	Geen deelname
1984
1986
1987	Derde	5	2	1	2	8	7
Totaal	1/5	5	2	1	2	8	7

WAFU Nations Cup overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
2010	Kampioen	5	5	0	0	14	1
2011	Tweede	4	3	0	1	9	4
2013	Geen deelname
2017	Tweede	6	3	2	1	6	4
2019	Verliezerscompetitie	2	0	1	1	2	3

1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018
18	12	27	63	71	65	76	52	40	29	35	21	24	9	20	19	22	32	43	52	37	43	66	51	51	44

De volgende spelers maken deel uit van de selectie voor het WK 2018 in Rusland.

Nr.	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Daniel Akpeyi	7	0	Chippa United
16	Ikechukwu Ezenwa	24	0	Enyimba
23	Francis Uzoho	6	0	Deportivo La Coruña
Verdediging
2	Brian Idowu	5	1	Amkar Perm
3	Elderson Echiéjilé	62	3	Cercle Brugge
4	Kenneth Omeruo	39	0	Kasımpaşa
5	William Ekong	22	1	Udinese
6	Leon Balogun	19	0	Brighton & Hove Albion
12	Shehu Abdullahi	25	0	Bursaspor
20	Chidozie Awaziem	4	0	FC Nantes
21	Tyronne Ebuehi	7	0	ADO Den Haag
Middenveld
8	Oghenekaro Etebo	14	1	Stoke City
10	John Obi Mikel	85	6	Trabzonspor
11	Victor Moses	34	11	Chelsea
13	Wilfred Ndidi	17	0	Leicester City
17	Ogenyi Onazi	52	1	Trabzonspor
19	John Ogu	20	2	Hapoel Beër Sjeva
22	Joel Obi	17	0	Torino
Aanval
7	Ahmed Musa	72	13	CSKA Moskou
9	Odion Ighalo	19	4	Changchun Yatai
14	Kelechi Iheanacho	18	8	Leicester City
15	Simeon Nwankwo	2	0	Crotone
18	Alex Iwobi	19	5	Everton

Selectie van Nigeria tijdens het Wereldkampioenschap 1994
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Peter Rufai			SC Farense
16	Alloysius Agu			Kayserispor
22	Wilfred Agbonavbare			Rayo Vallecano
Verdediging
2	Augustine Eguavoen			KV Kortrijk
3	Ben Iroha			Vitesse
4	Stephen Keshi			RWD Molenbeek
5	Uche Okechukwu			Fenerbahçe
6	Chidi Nwanu			RSC Anderlecht
19	Michael Emenalo			Eintracht Trier
20	Uche Okafor			MS Asjdod
Middenveld
8	Thompson Oliha			Africa Sports
10	Jay Jay Okocha			Eintracht Frankfurt
13	Emeka Ezeugo			BK Fremad Amager
15	Sunday Oliseh			AC Reggiana
18	Efan Ekoku			Norwich City
21	Mutiu Adepoju			Racing Santander
Aanval
7	Finidi George			AFC Ajax
9	Rashidi Yekini			Olympiakos Piraeus
11	Emmanuel Amunike			Sporting Lissabon
12	Samson Siasia			FC Nantes
14	Daniel Amokachi			Club Brugge
17	Victor Ikpeba			AS Monaco
Bondscoach: Clemens Westerhof

Selectie van Nigeria tijdens het Wereldkampioenschap 1998
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Peter Rufai			Deportivo La Coruña
12	Willy Okpara			Orlando Pirates
22	Abiodun Baruwa			FC Sion
Verdediging
2	Mobi Oparaku			KFC Turnhout
3	Celestine Babayaro			Chelsea
5	Uche Okechukwu			Fenerbahçe
6	Taribo West			Internazionale
16	Uche Okafor			Kansas City Wizards
17	Augustine Eguavoen			Torpedo Moskou
19	Ben Iroha			Elche CF
21	Godwin Okpara			RC Strasbourg
Middenveld
8	Mutiu Adepoju			Real Sociedad
10	Jay Jay Okocha			Fenerbahçe
11	Garba Lawal			Roda JC Kerkrade
15	Sunday Oliseh			AFC Ajax
18	Wilson Oruma			RC Lens
Aanval
4	Nwankwo Kanu			Internazionale
7	Finidi George			Real Betis
9	Rashidi Yekini			FC Zürich
13	Tijjani Babangida			AFC Ajax
14	Daniel Amokachi			Beşiktaş
20	Victor Ikpeba			AS Monaco
Bondscoach: Bora Milutinović

Selectie van Nigeria tijdens het Wereldkampioenschap 2002
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Ike Shorunmu			FC Luzern
12	Austin Ejide			Gabros International
22	Vincent Enyeama			Enyimba Aba
Verdediging
3	Celestine Babayaro			Chelsea
5	Isaac Okoronkwo			Shakhtar Donetsk
6	Taribo West			1. FC Kaiserslautern
13	Rabiu Afolabi			Standard Luik
14	Ifeanyi Udeze			PAOK Saloniki
16	Efe Sodje			Crewe Alexandra
19	Eric Ejiofor			Maccabi Haifa
Middenveld
2	Joseph Yobo			Olympique Marseille
8	Mutiu Adepoju			UD Salamanca
10	Jay Jay Okocha			Paris Saint-Germain
11	Garba Lawal			Roda JC Kerkrade
15	Justice Christopher			Royal Antwerp
20	James Obiorah			Lokomotiv Moskou
Aanval
4	Nwankwo Kanu			Arsenal
7	Pius Ikedia			AFC Ajax
9	Bartholomew Ogbeche			Paris Saint-Germain
17	Julius Aghahowa			Shakhtar Donetsk
18	Benedict Akwuegbu			Shenyang Haishi
21	John Utaka			Al-Sadd
23	Femi Opabunmi			Shooting Stars
Bondscoach: Adegboye Onigbinde

Selectie van Nigeria tijdens het Wereldkampioenschap 2010
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Vincent Enyeama			Hapoel Tel Aviv
16	Austin Ejide			Hapoel Petach-Tikva
23	Dele Aiyenugba			Bnei Jehoeda Tel Aviv
Verdediging
2	Joseph Yobo			Everton
3	Taye Taiwo			Olympique Marseille
5	Rabiu Afolabi			Red Bull Salzburg
6	Danny Shittu			Bolton Wanderers
17	Chidi Odiah			CSKA Moskou
21	Elderson Echiéjilé			Stade Rennes
22	Dele Adeleye			Sparta Rotterdam
Middenveld
12	Kalu Uche			UD Almería
13	Ayila Yussuf			Dinamo Kiev
14	Sani Kaita			Metalist Charkov
15	Lukman Haruna			AS Monaco
20	Dickson Etuhu			Fulham
Aanval
4	Nwankwo Kanu			Portsmouth
7	John Utaka			Portsmouth
8	Yakubu Ayegbeni			Everton
9	Obafemi Martins			VfL Wolfsburg
10	Brown Ideye			FC Sochaux
11	Peter Odemwingie			Lokomotiv Moskou
18	Victor Obinna			Málaga CF
19	Chinedu Obasi			1899 Hoffenheim
Bondscoach: Lars Lagerbäck

Selectie van Nigeria tijdens het Wereldkampioenschap 2014
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Vincent Enyeama			Lille OSC
16	Austin Ejide			Hapoel Beër Sjeva
21	Chigozie Agbim			Enugu Rangers
Verdediging
2	Joseph Yobo			Norwich City
5	Efe Ambrose			Celtic
6	Azubuike Egwuekwe			Warri Wolves
12	Ebenezer Kunle			Sunshine Stars
13	Juwon Oshaniwa			FC Ashdod
14	Godfrey Oboabona			Çaykur Rizespor
22	Kenneth Omeruo			Middlesbrough
Middenveld
3	Ejike Uzoenyi			Enugu Rangers
4	Reuben Gabriel			Waasland-Beveren
10	John Obi Mikel			Chelsea
15	Ramon Azeez			UD Almería
17	Ogenyi Onazi			Lazio Roma
Aanval
7	Ahmed Musa			CSKA Moskou
8	Peter Odemwingie			Stoke City
9	Emmanuel Emenike			Fenerbahçe
11	Victor Moses			Liverpool
18	Michel Babatunde			Volyn Lutsk
19	Uche Nwofor			sc Heerenveen
20	Michael Uchebo			Cercle Brugge
23	Shola Ameobi			Newcastle United
Bondscoach: Stephen Keshi

Selectie van Nigeria tijdens de Afrika Cup 2010
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Vincent Enyeama			Hapoel Tel Aviv
12	Austin Ejide			Hapoel Petach Tikwa
23	Dele Aiyenugba			Bnei Jehoeda Tel Aviv
Verdediging
2	Joseph Yobo			Everton
3	Taye Taiwo			Olympique Marseille
5	Obinna Nwaneri			FC Sion
6	Danny Shittu			Bolton Wanderers
17	Chidi Odiah			CSKA Moskou
19	Mohamed Yusuf			Al-Hilal Omdurman
21	Uwa Elderson Echiéjilé			Stade Rennes
22	Onyekachi Apam			OGC Nice
Middenveld
10	John Obi Mikel			Chelsea
13	Ayila Yussuf			Dinamo Kiev
14	Seyi Olofinjana			Hull City
15	Sani Kaita			Alania Vladikavkaz
16	Kalu Uche			UD Almería
20	Dickson Etuhu			Fulham
Aanval
4	Nwankwo Kanu			Portsmouth
7	Chinedu Obasi			1899 Hoffenheim
8	Yakubu Ayegbeni			Everton
9	Obafemi Martins			VfL Wolfsburg
11	Peter Odemwingie			Lokomotiv Moskou
18	Victor Obinna			Málaga CF
Bondscoach: Shaibu Amodu

Selectie van Nigeria tijdens de Afrika Cup 2013
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Vincent Enyeama			Maccabi Tel Aviv
16	Austin Ejide			Hapoel Beër Sjeva
23	Chigozie Agbim			Enugu Rangers
Verdediging
2	Joseph Yobo			Fenerbahçe
3	Uwa Elderson Echiéjilé			Sporting Braga
5	Efe Ambrose			Celtic
6	Azubuike Egwuekwe			Warri Wolves
14	Godfrey Oboabona			Sunshine Stars
21	Juwon Oshaniwa			MS Asjdod
22	Kenneth Omeruo			ADO Den Haag
Middenveld
4	Nwankwo Obiora			CFR Cluj
10	John Obi Mikel			Chelsea
12	Reuben Shalu Gabriel			Kano Pillars
13	Fegor Ogude			Vålerenga IF
17	Ogenyi Onazi			Lazio Roma
18	Ejike Uzoenyi			Stade Rennes
19	Sunday M'ba			Warri Wolves
20	Nosa Igiebor			Real Betis
Aanval
7	Ahmed Musa			CSKA Moskou
8	Brown Ideye			Dinamo Kiev
9	Emmanuel Emenike			Spartak Moskou
11	Victor Moses			Chelsea
15	Ikechukwu Uche			Villarreal CF
Bondscoach: Stephen Keshi