ding - WikiWoordenboek

Uitspraak

• Geluid:  ding    (hulp, bestand)
• IPA: / dɪŋ / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• ding

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘zaak, voorwerp’ voor het eerst aangetroffen in 901.^[1]
• erfwoord: Middelnederlands dinc ‘rechtszitting, -bank; zaak, voorwerp’, ontwikkeld uit Oergermaans *þingaz ‘volksvergadering van alle vrijen’, bij Indo-Europees *tenk- ‘trekken, spannen’, uitbreiding met -k van *ten- ‘uitspreiden, trekken, strekken’, waartoe ook Gotisch þeihs ‘tijd’ en Latijn tempus behoren.^[2] Evenals Nederduits/Duits Ding, Engels thing en Zweeds ting.

Zelfstandig naamwoord

het ding o

1. voorwerp dat geen dier of mens is

   • Hij behandelde zijn vrouw altijd als een ding, het verbaasde dan ook niemand toen zij van hem wegliep. 

   ▸ Ik voelde me wel een beetje bekeken met die dingen in mijn handen, ook al was er niemand om het te zien.^[3]

2. (informeel) persoon, slechts gezien als iemand die lichamelijk aantrekkelijk is

   • De oude rijke man trouwde voor de zoveelste keer een nieuw jong ding. 
   • Ik vind jouw broer een lekker ding. 

3. (informeel) mannelijk geslachtsdeel
4. (geschiedenis) driedaagse volksvergadering die recht kon spreken en dus als rechtszitting fungeerde in de Oudgermaanse tijd
5. gebeurtenis

   • De oude vrouw dacht vaak aan dingen van vroeger. 

Werkwoord

ding

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dingen
   

   • Ik ding. 

2. gebiedende wijs van dingen
   

   • Ding! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dingen
   

   • Ding je? 

Gangbaarheid

• Het woord ding staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "ding" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen