koken - WikiWoordenboek

Uitspraak

• Geluid:  koken    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈkokə(n) / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• ko·ken

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘verhitten, spijzen toebereiden’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1287 ^[1]

Werkwoord

koken

1. overgankelijk, (natuurkunde) een vloeistof (vooral water) net zolang verwarmen totdat er zich in de hele vloeistof bellen vormen die naar boven stijgen en openspringen

   • Het water werd gekookt. 

2. ergatief, (natuurkunde) het proces waarbij bellen uit de hele vloeistof vrijkomen

   • Water kookt bij honderd graden Celsius op zeeniveau. 

3. overgankelijk (kookkunst) met behulp van ingrediënten een maaltijd klaarmaken

   • De moeder kookt iedere dag voor haar kinderen en echtgenoot. 

   ▸ Er werd pap gekookt boven het houtvuur en een broodje voor de lunch bereid.^[2]

   ▸ Tijdens het koken zat iedereen elkaar continu te stangen alsof we elkaar al jaren kenden.^[2]

Gangbaarheid

• Het woord koken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "koken" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / 'kuːkən /

Woordafbreking

• ko·ken

Zelfstandig naamwoord

[A]: koken

1. nominatief bepaald mannelijk enkelvoud van kok

[B]: koken

1. nominatief bepaald mannelijk enkelvoud van kok

Zelfstandig naamwoord

koken

1. nominatief bepaald mannelijk enkelvoud van koke

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / 'kuːkən /

Woordafbreking

• ko·ken

Zelfstandig naamwoord

koken

1. nominatief bepaald mannelijk enkelvoud van kok