Mons (Var) — Wikipèdia
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
|
Mons | |
|---|---|
 | |
| Vista aeriana. | |
.svg) | |
| Geografia fisica | |
| |
| Coordenadas | 43° 41′ 32″ N, 6° 42′ 54″ E |
| Superfícia | 76,63 km² |
| Altituds · Maximala · Mejana · Minimala |
1 714 m 800 m 235 m |
| Geografia politica | |
| País |  Provença |
| Estat |  França |
| Region 93 |
Provença-Aups-Còsta d'Azur |
| Departament 83 |
Var  |
| Arrondiment 831 |
Draguinhan |
| Canton 8312 |
Ròcabruna d'Argenç (Faiença avans 2015) |
| Intercom 200004802 |
CC dau País de Faiença |
| Cònsol | Patrick De Clarens (2020 - 2026) |
| Geografia umana | |
| Populacion Populacion totala (2018) |
811 ab.  826 ab. |
| Densitat | 11,33 ab./km² |
| Autras informacions | |
| Gentilici | mossencs |
| Còde postal | 83440 |
| Còde INSEE | 83080 |
Mons o Monts (Mons en francés) es una comuna de Provença administrada per lo departament de Var e la region de Provença-Aups-Còsta d'Azur.
Mons es un vilatge dau nòrd-èst dau departament de Var qu'es situat a la cima d'un esperon rocassós vèrs 800 m d'altitud. L'endrech joís donc d'un clima mediterranèu refrejat per l'altitud. Amb lo temps, de quartiers periferics si son desvolopats en defòra dau perimètre fortificat istoric. Pasmens, la màger part dau territòri comunau es cubèrta per de seuvas o d'espacis naturaus. Leis espacis urbanizats son rars e franc dau centre, l'abitat es pauc concentrat. Lo relèu locau es montanhós amb de variacions importantas anant de 235 a 1 714 m d'altitud.
Leis atestacions ancianas son, per luòc:
- Monts - Mons en 1026-66.
Segon Ernèst Negre, lo nom ven de l'occitan monts, plurau de mont.[1]
Lo territòri comunau es poblat dempuei la Preïstòria coma l'indica la preséncia de vestigis fòrça ancians coma de dolmens. Durant l'Antiquitat, au sègle I apC, lei Romans bastiguèron un pòrta-aiga qu'es totjorn en servici. La premiera mencion de Mons se tròba dins lo cartulari de Lerins au sègle XI. Durant l'Edat Mejana, l'endrech foguèt tocat per mai d'una catastròfa (terratrèm en 1227 e en 1448, pèsta en 1348 e en 1392, pilhatge per Ramon de Turena en 1391...) e foguèt necessari d'installar de colons estrangiers per lo tornar poblar. Originaris de la region de Ventemilha, aquelei colons foguèron dichs Figons. Desvolopèron un parlar inspirat per lo ligur e lo provençau. Recebèron de tèrras en cambi dau pagament de certaneis impòsts.
La fin dau periòde medievau permetèt una renaissença dau vilatge que conoissèt tornarmai de dificultats durant lo sègle XVI en causa dei Guèrras d'Itàlia e dei Guèrras de Religion. Durant lei sègles XVII e XVIII, leis archius contunian de recensar de catastròfas (terratrèm en 1648, pèsta en 1629 e 1720, fòrça ivèrns durs e secaressas). Pasmens, se la vida deis abitants es mau coneguda, lo vilatge sembla un centre actiu e famós. A la Revolucion Francesa, la populacion èra de mai de 1 000 abitants. Aquò durèt fins ais ans 1870 avans que l'exòdi rurau entraïnèsse lo declin demografic dau vilatge. Lo minimom d'estatjants foguèt agantat en 1968 amb 226 abitants recensats. Dins aquò, dempuei leis ans 1980, lo vilatge conoís un desvolopament important que li a permés de tornar passar 800 estatjants[cal referéncia].
Mons tèn un patrimòni arquitecturau riche per un vilatge d'aquela talha. D'efiech, mai d'un abitat preïstoric, de vestigis antics, de castèus medievaus, d'edificis religiós e de bastiments ancians de la vida vidanta dau vilatge (fònts, lavadors, pònts, molins...) son presents sus son territòri. De mai, lo vilatge a gardat un plan caracteristic deis abitats fortificats medievaus. Cau tanben nòtar lo Castèu de Bèuregard que foguèt la proprietat de l'Ostau de Vilanòva durant 550 ans. Lo patrimòni environamentau dau vilatge es tanben riche amb de baumas e de zònas protegidas per lo ret Natura 2000
-
Abitat fortificat preïstoric
-
-
Interior dau pòrta-aiga roman
-
Roïna d'un castrum medievau
-
Roïna d'un autre castrum medievau
-
Castèu de Bèuregard bastit vèrs 1470
-
-
-
-
-
Intrada de la Bauma Cauda
- ↑ Negre, Ernèst. Toponymie générale de la France. 2. Genève: Librairie Droz (Publications romanes et françaises). ISBN 978-2-600-00133-5..
.svg)
