Pegulhan — Wikipèdia
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
|
Pegulhan | |
|---|---|
 | |
| La glèisa. | |
 | |
| Geografia fisica | |
| |
| Coordenadas | 43° 18′ 56″ N, 0° 42′ 29″ E |
| Superfícia | 18,48 km² |
| Altituds · Maximala · Mejana · Minimala |
345 m 320 m 218 m |
| Geografia politica | |
| País |  Gasconha |
| Parçan | Comenge  |
| Estat |  França |
| Region 76 |
Occitània  ancianament de Miègjorn-Pirenèus |
| Departament 31 |
Hauta Garona  |
| Arrondiment 312 |
Sent Gaudenç |
| Canton 3106 |
Sent Gaudenç, ancianament de Bolonha de Gessa |
| Intercom 200023554 |
Comunautat de comunas Còr e Costalats de Comenge |
| Cònsol | Michel Brocas (2014-2020) |
| Geografia umana | |
| Populacion Populacion totala (2018) |
276 ab.  284 ab. |
| Densitat | 12,5 ab./km² |
| Autras informacions | |
| Gentilici | Péguilhanaises, Péguilhanais (en francés) |
| Còde postal | 31350 |
| Còde INSEE | 31412 |
Pegulhan[1] (Peguihan, Peguilha (l.)[2]; Péguilhan en francés) qu'es ua comuna gascona de Comenge, situada en lo departament de la Hauta Garona e la region d'Occitània, ancianament de Miègjorn-Pirenèus.
Qu'es dempuèi lo 1èr de genèr 2017 ua comuna navèra après que fusionè damb Lunats, vengut comuna delegada[3].
Segon Dauzat e Rostaing, Pegulhan que poiré representar un producte de podium (> puèg en lengadocian, sovent prononciat Pe- en ligason ambe un nom o un adjectiu) e deu nom latin d'òme Aculius, damb lo sufixe -anum (donc Aculianum, qui seré lo nom ancian deu vilatge) [5]. La dificultat qu'es dobla : lo resultat de podium qu'es poi localament, non pas puèg, e lo nom d'Aimeric de Peguilhan ne deuré guardar la marca clara, au començament deu sègle XIII, quina que sia la fòrma.
Se poiré eventualament pensar a un derivat de pecus, « tropèth, bestiar », com los Peguilhèir [6] ? Mèi precisament de peculius (senses nombroses : peculi de l'esclau, estauvis deu sordat, bens parafernaus, etc), o quitament de pecunia (bens en bestiar, fortuna, bens), au prètz d'una dissimilacion (*Pecunianum > *Peculianum) ? Dens aqueths cases, lo sufixe -anum, atau com se pòt passar damb lo sufixe -acum, que s'aplicaré a de causas meilèu qu'a de noms de persona.
Pendent l'Ancian Regime, Pegulhan qu'èra de l'eleccion de Comenge, doncas de la província de Gasconha, de la generalitat d'Aush, de la diocèsi de Comenge e de la senescaucia de Tolosa. Lo vocable de la glèisa qu'es Nòsta Dauna. Tanlèu 1790, Pegulhan qu'èra deu canton de Bolonha de Gessa [7].
| Periòde | Identitat | Etiqueta | Qualitat | |
|---|---|---|---|---|
| març 2008 | 2020 | Michel Brocas | retirat | |
| març 1977 | 2008 | Alex Castex | ||
| març 1972 | 1977 | Jean Cestac | ||
| març 1965 | 1972 | Marcel Carrère | ||
| març 1959 | 1965 | Aimé Adam | ||
| 1944 | 1959 | Marcel Teulé | ||
| 1944 | ||||
| Totas las donadas non son pas encara conegudas. |
- Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna qu'èra deu canton de Bolonha de Gessa; qu'es ara deu canton de Sent Gaudenç.
| ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
| 672 | 650 | 647 | 669 | 805 | 763 | 785 | 800 | 810 |
| 1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
| 780 | 675 | 655 | 688 | 669 | 644 | 631 | 600 | 551 |
| 1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
| 532 | 527 | 512 | 409 | 439 | 441 | 427 | 403 | 364 |
| 1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2007 | 2008 |
| 355 |
334 |
259 |
250 |
232 |
221 |
222 |
228 |
238 242 |
| 2009 | 2010 | |||||||
| 249 253 |
251 253 | |||||||
|
| ||||||||
| Fonts | ||||||||
| Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE |
- 2014 : 218 (sense Lunats); 2016 : 295 (calculat damb Lunats).
- Lo trobador Aimeric de Peguilhan.
- ↑ Toponimia occitana
- ↑ Frederic Mistral, Lo Tresaur dau Felibritge.
- ↑ https://www.legifrance.gouv.fr/jo_pdf.do?id=JORFTEXT000033478315.
- ↑ https://www.geoportail.gouv.fr/carte
- ↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 523
- ↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 223
- ↑ Dictionnaire des localités de la Haute-Garonne, p. 35 e 1 https://docplayer.fr/14783413-Dictionnaire-des-localites.html https://docplayer.fr/14783413-Dictionnaire-des-localites.html
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)