pl.wikipedia.org

3 Księga Machabejska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kanon katolicki, prawosławny, etiopski i syryjski

Kanon prawosławny (słowiański i grecki), etiopski i syryjski

Kanon prawosławny (gruziński)

Trzecia Księga Machabejska – księga Starego Testamentu znajdująca się w Septuagincie, skąd przeszła do prawosławnego kanonu Pisma Świętego jako deuterokanoniczna[1]. Kościół katolicki i Kościoły protestanckie zaliczają ją do apokryfów.

Wbrew tytułowi księga nie ma związku z Machabeuszami, opisuje bowiem wydarzenia, które działy się około 50 lat przed początkiem 1 Księgi Machabejskiej[1]. Opowiada o prześladowaniach Żydów w Aleksandrii za panowania Ptolemeusza IV Filopatora. Przez badaczy nie podzielających przekonania o natchnieniu księgi wydarzenia przedstawione w utworze są uznawane za fikcyjne, a wartość historyczna księgi jest podawana w wątpliwość[1].

  1. ↑ a b c Michał Wojciechowski: Apokryfy z Biblii greckiej. Warszawa: Oficyna Wydawnicza "Vocatio", 2001, s. 24-41. ISBN 83-7146-163-1.