A-dur – Wikipedia, wolna encyklopedia
- ️Sat Jul 07 2018
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
.svg)
A-dur – durowa gama muzyczna, której toniką jest a.
Jej dźwięki to: a, h, cis, d, e, fis, gis. Tonacja A-dur zawiera trzy krzyżyki.
Pokrewną jej molową tonacją paralelną jest fis-moll[1], jednoimienną molową – a-moll.
A-dur to również akord, zbudowany z pierwszego (a), trzeciego (cis) i piątego (e) stopnia gamy A-dur.
Znane dzieła w tonacji A-dur:
- Wolfgang Amadeus Mozart – XXIII koncert fortepianowy (KV 488), XVIII Kwartet smyczkowy KV 464, Koncert klarnetowy (KV 622)
- Feliks Mendelssohn - IV Symfonia Włoska
- Piotr Czajkowski – Kaprys Włoski
- Ludwig van Beethoven – VII Symfonia op. 92, Sonata na skrzypce i fortepian „Kreutzerowska” op. 47
- Mieczysław Karłowicz – Koncert skrzypcowy
- Fryderyk Chopin – Polonez A-dur op. 40 nr 1
- ↑ Franciszek Wesołowski, Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3.
- A major scale. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
- A major chord. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).