Alain David – Wikipedia, wolna encyklopedia
- ️Fri Jun 19 2020
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Data i miejsce urodzenia |
26 stycznia 1932 | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
24 lipca 2022 | ||||||||||
Wzrost |
176 cm | ||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||
|
Alain David (ur. 26 stycznia 1932 w Luksemburgu[1][2][3], zm. 24 lipca 2022 w Paryżu[4]) – francuski lekkoatleta, sprinter.
Wystąpił w sztafecie 4 × 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1954 w Bernie, ale sztafeta francuska odpadła w eliminacjach[5].
Zdobył srebrny medal w biegu na 100 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1955 w Barcelonie[6][7]. Na igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne odpadł w eliminacjach biegu na 100 metrów i półfinale sztafety 4 × 100 metrów[1].
Zwyciężył w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Bernard Cahen, David, Paul Genevay i Ali Brakchi) oraz zdobył brązowy medal w biegu na 100 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1959 w Bejrucie[6][8].
Był mistrzem Francji w biegu na 100 metrów w latach 1953 i 1955–1957[9].
6 sierpnia 1955 w Colombes wyrównał rekord Francji w biegu na 100 metrów czasem 10,5 s. Był to również najlepszy wynik w jego karierze. Dwukrotnie poprawiał rekord swego kraju w sztafecie 4 × 100 metrów do czasu 40,3 s, uzyskanego 26 września 1959 w Colombes[10].
- ↑ a b Alain David [online], olympedia.org [dostęp 2020-06-19] (ang.).
- ↑ Gérard Dupuy, Masculins C – D [online], cdm.athle.com, 12 marca 2021, s. 22 [dostęp 2021-04-18] (fr.).
- ↑ ALAIN DAVID [online], Fédération Française d’Athlétisme [dostęp 2020-02-18] (fr.).
- ↑ Alain David nous a quittés (fr.)
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 506 [dostęp 2020-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ a b Mediterranean Games [online], GBRAthletics [dostęp 2020-02-18] (ang.).
- ↑ Gérard Dupuy, Jeux Méditerranéens [online], cdm.athle, 1 lipca 2018, s. 1 [dostęp 2020-02-18] (fr.).
- ↑ Gérard Dupuy, Jeux Méditerranéens [online], cdm.athle, 1 lipca 2018, s. 2 [dostęp 2020-02-18] (fr.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1888 à 1969 [online], cdm.athle.com, 20 maja 2021, s. 179, 194, 201, 209 [dostęp 2021-06-08] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (fr.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 14 i 188. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- 1949: Turcja
- 1951: Włochy (Montanari, Leccese, Siddi, Frizzoni)
- 1955: Włochy (Ghiselli, D’Asnasch, Montanari, Gnocchi)
- 1959: Francja (David, Brakchi, Cahen, Genevay)
- 1963: Włochy (Berruti, Giannattasio, Ottolina, Sardi)
- 1967: Włochy (Giani, Preatoni, Giannattasio, Laverda)
- 1971: Włochy (Preatoni, Abeti, Guerini, Mennea)
- 1975: Francja (Chauvelot, Échevin, Arame, Sainte-Rose)
- 1979: Włochy (Lazzer, Caravani, Grazioli, Mennea)
- 1983: Włochy (Tilli, Simionato, Pavoni, Mennea)
- 1987: Włochy (Madonia, Tilli, Catalano, Floris)
- 1991: Włochy (Longo, Simionato, Floris, Madonia)
- 1993: Francja (Morinière, Sangouma, Trouabal, Marie-Rose)
- 1997: Włochy (Asuni, Puggioni, Cipolloni, Floris)
- 2001: Włochy (Scuderi, Torrieri, Checcucci, Colombo)
- 2005: Włochy (Verdecchia, Attene, Donati, Torrieri)
- 2009: Włochy (Checcucci, Collio, Di Gregorio, Cerutti)
- 2013: Włochy (Collio, Manenti, Riparelli, Tumi)
- 2018: Włochy (Cattaneo, Desalu, Manenti, Tortu)
- 2022: Włochy (Federici, Meluzzo, Pettorossi, Rigali)