An-71 – Wikipedia, wolna encyklopedia
- ️Invalid Date
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo | ||
|---|---|---|
| Producent | ||
| Konstruktor | ||
| Typ |
samolot wczesnego ostrzegania i dozoru przestrzeni powietrznej | |
| Załoga |
6 | |
| Historia | ||
| Data oblotu |
12 lipca 1985 | |
| Liczba egz. |
3 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd |
2 x silnik turbowentylatorowy D-436K | |
| Ciąg |
2 x 73,6 kN | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość |
31,89 m | |
| Długość |
23,5 m | |
| Wysokość |
9,2 m | |
| Powierzchnia nośna |
98,6 m² | |
| Masa | ||
| Własna |
19 760 kg | |
| Startowa |
32 100 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. |
650 km/h | |
| Prędkość patrolowa |
530 km/h | |
| Pułap |
10 000 m | |
| Zasięg |
2000 km | |
| Długotrwałość lotu |
4,5 h | |
| Dane operacyjne | ||
| Użytkownicy | ||
 ZSRR
| ||
| Rzuty | ||
| ||
|
An-71 (ros. Ан-71) – radziecki prototypowy, taktyczny samolot wczesnego ostrzegania i dozoru przestrzeni powietrznej, zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Olega Antonowa. Oznaczenie w kodzie NATO „Madcap”.
W 1982 roku w ZSRR wydano polecenie opracowania taktycznego samolotu wczesnego ostrzegania i dowodzenia. Impulsem do rozpoczęcia prac był przebieg walk pomiędzy siłami powietrznymi Izraela a Syrii nad doliną Bekaa (operacja Drugstore), podczas których szerokie wykorzystanie przez stronę izraelską samolotu Grumman E-2 Hawkeye pozwoliło jej odnieść spektakularne zwycięstwo nad syryjskim lotnictwem i obroną przeciwlotniczą.
Opracowaniem nowej konstrukcji zajęło się biuro konstrukcyjne Antonowa. Jako potencjalnego nosiciela systemu wykrywania celów rozpatrywano samoloty An-12, An-32 i An-72. Z tej trójki do dalszych prac wybrano samolot An-72. Rozważano dwie koncepcje zamontowania radiolokatora, pierwsza z nich podobna była do zastosowanego na brytyjskim samolocie Nimrod AEW3 układu dwóch anten umieszczonych z przodu i z tyłu kadłuba. Druga zakładała użycie klasycznej anteny obrotowej umieszczonej na grzbiecie samolotu i taką właśnie konstrukcję wybrano dla samolotu An-71. Jednak z uwagi na fakt iż w samolocie An-72 silniki umieszczone były nad skrzydłami, groziło to dużym ekranowaniem wiązki radiolokatora co radykalnie zmniejszało efektywność jego pracy. Poradzono sobie z tym problemem montując dysk anteny na szczycie statecznika pionowego, przenosząc usterzenie poziome, którego miejsce zajęła antena, na kadłub. Takie umieszczenie anteny i statecznika poziomego w istotny sposób zaburzyło sterowność samolotu, poradzono sobie z tym problemem nadając usterzeniu poziomemu spory wznios oraz zwiększono kąt wzniesienia tylnej części kadłuba.
Prototyp samolotu (oznaczenie SSSR-780151) wystartował w swój pierwszy lot z lotniska w Kijowie, pilotowany przez pilota A. W. Tkaczenkę po 31 miesiącach od rozpoczęcia prac projektowych. Wybudowano w sumie trzy prototypy. Pierwszy był przebudowanym, latającym prototypem An-72, drugi prototyp posłużył do prób statycznych, trzeci był również przebudowanym seryjnym An-72, który rozpoczął testy 28 lutego 1986 roku. Samolot został po raz pierwszy publicznie pokazany w 1987 roku. Rozpad ZSRR zakończył dalsze pracę nad samolotem, którego program budowy został anulowany pod koniec 1990 roku.
Samolot jest górnopłatem, mającym zdolność operowania z lotnisk polowych bez utwardzonej nawierzchni. Dodatkowy silnik startowy umieszczony jest z tyłu kadłuba, pod statecznikiem poziomym. Kompleks radiolokacyjny Kwant może rejestrować jednocześnie do 400 obiektów a 120 z nich śledzić, charakteryzował się dużą odpornością na zakłócenia i mógł prowadzić obserwację poziomą w zakresie 360° na pułapie od 0 do 30 km.
- Piotr Butowski: Lotnictwo wojskowe Rosji. Warszawa: Lampart, 1997, s. 58-59, seria: Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej. T. 3 Suplement. ISBN 83-86776-28-5. OCLC 165941287.
- Tomasz Szulc, Rosyjskie taktyczne AWACSy, „Nowa Technika Wojskowa”, nr 5 (1997), s. 38-43, ISSN 1230-1655.
