Andrzej Retke – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Andrzej Retke

Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1851 Warszawa
Data i miejsce śmierci	24 kwietnia 1907 Warszawa
Miejsce pochówku	cmentarz Powązkowski w Warszawie
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	14 lipca 1875
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Andrzej Retke (ur. 29 listopada 1851 w Warszawie, zm. 24 kwietnia 1907 tamże) – polski prezbiter rzymskokatolicki, profesor Cesarskiej Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej w Petersburgu, archidiakon łowicki.

Był synem Mikołaja i Teodory z Przezdembskich. Brat Stanisława. Uczęszczał do III Gimnazjum w Warszawie, w 1869 podjął naukę w warszawskim Seminarium Duchownym Św. Jana; w latach 1873–1877 kontynuował studia w Akademii Duchownej w Petersburgu. Święcenia kapłańskie przyjął 14 lipca 1875 w Petersburgu. W 1877 powrócił do Warszawy i był wikariuszem w kilku parafiach, m.in. kościele katedralnym Św. Jana. Brał udział w pracach komisji ds. skatalogowania biblioteki byłej Akademii Duchownej w Warszawie.

W latach 1884–1902 był profesorem homiletyki, patrologii i ceremonii w Akademii Duchownej w Petersburgu, od 1890 także prawo kanoniczne i kazuistykę prawną; od 1898 był inspektorem Akademii. W 1895 otrzymał tytuł papieskiego prałata domowego. W 1902 powrócił do kraju i został proboszczem w Łowiczu i archidiakonem miejscowej kapituły katedralnej^{[potrzebny przypis]}. Był odznaczony Orderem Św. Anny i Orderem Św. Stanisława. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 30-5-17/18)^[1].

Był autorem podręczników z prawa małżeńskiego i teologii (m.in. Patrologiae compendium scholis accomodatum, 1889) oraz rozprawy Wykład budowy hymnów w księgach liturgicznych zawartych (1891); pracę tę dedykował arcybiskupowi warszawskiemu Wincentemu Popielowi.

• Stanisław Konarski: Andrzej Retke [w:] Polski Słownik Biograficzny, tom XXXI, 1988

• Andrzej Retke – publikacje w bibliotece Polona