Ankus Marcjusz – Wikipedia, wolna encyklopedia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| ||
| król Rzymu | ||
| Okres |
od 642 p.n.e. | |
|---|---|---|
| Poprzednik | ||
| Następca | ||
| Dane biograficzne | ||
| Miejsce śmierci | ||
| Dzieci |
dwóch synów | |
|
Ankus Marcjusz, Ancus Marcius – legendarny czwarty władca Rzymu (642 p.n.e.-617 p.n.e.), wnuk Numy Pompiliusza.
Zdobył kilka miast w okolicach Rzymu i zwiększył liczebność obywateli rzymskich (burząc zdobyte miasta i przenosząc ludność do stolicy). Państwo rzymskie w jego czasach rozszerzyło się na zachód i dotarło do morza, gdzie założono w ujściu Tybru miasto-port Ostię. Walczył zwycięsko z Latynami, których część osiedlił na Awentynie (późniejsi plebejusze). Zagrożony przez Etrusków, umocnił wzgórze Janikulum. Ankus Marcjusz wybudował pierwszy most na Tybrze – Pons Sublicius (w 621 r. p.n.e.)[1], pod Kapitolem zaś pierwsze więzienie. Skodyfikował rzymskie obrzędy religijne i utworzył kapłańskie kolegium fecjałów (fetiales).
Następcą Ankusa był Tarkwiniusz Stary.
- ↑ A. Rosset: Starożytne drogi i mosty, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1970, s. 154-155
- Romulus (753–716 p.n.e.)
- Numa Pompiliusz (715–673 p.n.e.)
- Tullus Hostiliusz (673–642 p.n.e.)
- Ankus Marcjusz (642–617 p.n.e.)
- Tarkwiniusz Stary (617–579 p.n.e.)
- Serwiusz Tuliusz (579–534 p.n.e.)
- Tarkwiniusz Pyszny (534–509 p.n.e.)