Antonio Rattín – Wikipedia, wolna encyklopedia
- ️Thu Jun 24 2010
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
![]() | ||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Antonio Ubaldo Rattín | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | ||||||||
Wzrost |
190 cm | |||||||
Pozycja | ||||||||
Kariera seniorska[a] | ||||||||
| ||||||||
Kariera reprezentacyjna | ||||||||
| ||||||||
| ||||||||
|
![](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c9/Antonio_Rattin%2C_25_09_2010.jpg/180px-Antonio_Rattin%2C_25_09_2010.jpg)
Antonio Ubaldo Rattín (ur. 16 maja 1937 w Tigre) – piłkarz argentyński noszący przydomek El Rata, defensywny lub środkowy pomocnik (rozgrywający), środkowy obrońca. Później trener, a następnie polityk.
Urodzony w Tigre (w zespole miejskim Buenos Aires) Rattín od lat dziecięcych był gorącym zwolennikiem klubu Boca Juniors, w którego młodzieżowym zespole uczył się grać w piłkę. W 1956 roku został piłkarzem pierwszej drużyny klubu Boca Juniors – zadebiutował 9 września w wygranym 2:1 meczu z River Plate, zastępując na boisku kontuzjowanego Eliseo Mouriño. Wkrótce stał się podstawowym graczem klubu, występując w koszulce z numerem 5. Swoją grą rychło podbił serca kibiców Boca Juniors, razem z którym w 1958 roku zdobył tytuł wicemistrza Argentyny. W reprezentacji Argentyny zadebiutował 18 listopada 1959 roku w Santiago w przegranym 2:4 meczu z Chile.
Jako piłkarz klubu Boca Juniors wziął udział w ekwadorskim turnieju Copa América 1959, gdzie Argentyna została wicemistrzem Ameryki Południowej. Rattín zagrał w dwóch meczach – z Paragwajem (w 69 minucie wszedł za niego Héctor Guidi) i Urugwajem (w 25 minucie zmienił na boisku Rodolfo Betinottiego).
Nadal jako piłkarz klubu Boca Juniors wziął udział w finałach mistrzostw świata w 1962 roku, gdzie Argentyna odpadła już w fazie grupowej. Rattín zagrał tylko w przegranym 1:3 meczu z Anglią.
Razem z klubem Boca Juniors Rattín w 1962 roku zdobył swój pierwszy tytuł mistrza Argentyny. W następnym roku dotarł do finału Copa Libertadores 1963, gdzie jego drużyna przegrała ze słynnym brazylijskim klubem FC Santos. W finale miał okazję wystąpić przeciwko królowi futbolu Pelé. Wziął też udział w zwycięskim turnieju Copa Chevallier Boutell 1963, gdzie zagrał w jedynym meczu z Paragwajem.
Jako gracz Boca Juniors w 1964 roku drugi raz został mistrzem Argentyny, a w następnym roku powtórzył ten sukces i jednocześnie dotarł do półfinału Copa Libertadores 1965, zdobywając po drodze 2 bramki. W 1965 roku wziął udział w eliminacjach do finałów mistrzostw świata w 1966 roku, gdzie zagrał w trzech meczach – w dwóch z Boliwią i w jednym z Paragwajem. W następnym roku dotarł ze swym klubem do fazy półfinałowej Copa Libertadores 1966.
Wciąż jako gracz klubu Boca Juniors wziął udział w finałach mistrzostw świata w 1966 roku, gdzie Argentyna dotarła do ćwierćfinału. Rattín zagrał we wszystkich czterech meczach – z Hiszpanią, Niemcami, Szwajcarią i Anglią. Będąc kapitanem zespołu na skutek kontrowersyjnej decyzji niemieckiego sędziego Rudolfa Kreitleina wyrzucony został z boiska w ćwierćfinałowym spotkaniu z Anglią. Nieznający hiszpańskiego języka sędzia wyrzucił Rattína z powodu wulgarnego języka. Rattín, będąc w pełni przekonanym, że sędzia z premedytacją ustawia mecz na korzyść Anglii, nie chciał opuścić boiska. Uczynił to w końcu pod eskortą policji.
W następnym roku wziął udział w turnieju Copa América 1967, gdzie Argentyna została wicemistrzem Ameryki Południowej. Rattín zagrał tylko w ostatnim meczu z Urugwajem.
W 1969 roku wziął udział w eliminacjach do finałów mistrzostw świata w 1970 roku, gdzie zagrał w wygranym 3:1 meczu z Boliwią. W tym samym roku zdobył mistrzostwo Argentyny w wersji Nacional – był to w jego karierze czwarty i ostatni tytuł mistrza Argentyny.
Ostatni raz w Pucharze Wyzwolicieli Rattín wystąpił podczas turnieju Copa Libertadores 1970, gdzie Boca Juniors dotarł do fazy ćwierćfinałowej. Niedługo potem, w 1970 roku, zakończył karierę piłkarską – ostatni raz w barwach Boca Juniors zagrał 27 lipca w wygranym 1:0 meczu z CA Banfield. Należy do największych piłkarzy w dziejach klubu.
Łącznie w barwach Boca Juniors Rattín rozegrał 382 mecze (34 089 minut) i zdobył 28 bramek, z tego w lidze argentyńskiej rozegrał 364 mecze i zdobył 26 bramek. Podczas 4 startów w turniejach Copa Libertadores rozegrał 18 meczów i zdobył 2 bramki.
W latach 1959–1969 Rattín rozegrał w reprezentacji Argentyny 34 mecze i zdobył 1 bramkę[1].
Po zakończeniu kariery piłkarskiej Rattín pracował jako trener z młodzieżowymi zespołami Boca Juniors, a w 1977 i 1979 roku był trenerem pierwszego zespołu klubu Gimnasia y Esgrima La Plata. W 1980 roku był trenerem pierwszej drużyny Boca Juniors.
Rattín spróbował także zdyskontować swą popularność w polityce i w 2001 roku wybrany został do argentyńskiego parlamentu jako członek konserwatywnej partii Partido Unidad Federalista, na czele której stał Luis Patti. Był pierwszym w dziejach piłkarzem wybranym do parlamentu, gdzie później zasiadał w komitecie do spraw sportu. Gdy w 2005 roku kadencja parlamentu dobiegła końca, Rattín zrezygnował z dalszej aktywności politycznej.
Argentyński pisarz Alfredo Luis Di Salvo wydał w 2000 roku książkę poświęconą Rattínowi pod tytułem Antonio Ubaldo Rattín – El Caudillo (ISBN 987-43-1624-1).
- Andrzej Gowarzewski, Encyklopedia piłkarska FUJI (Tom 8): Herosi Mundiali, Wydawnictwo GiA, Katowice 1993, ISBN 83-900227-6-3, s. 147
- Andrzej Gowarzewski, Encyklopedia piłkarska FUJI (Tom 13): Copa America, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995, ISBN 83-902751-2-0, s. 127, 138–139, 143
- Antonio Rattín (bdfa.com)
- Antonio Rattín (bigsoccer.com)
- Antonio Rattín (fifa.com). fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-24)].
- Antonio Rattín (futbolfactory). futbolfactory.futbolweb.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-20)].
- Antonio Rattín (historiadeboca.com)
- Antonio Rattín (informexeneize.com). informexeneize.com.ar. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-26)].
- Antonio Rattín (national-football-teams.com)
- Antonio Rattín (playerhistory.com)
- RSSSF – reprezentacja Argentyny w finałach mistrzostw świata
- RSSSF – reprezentacja Argentyny w turniejach Copa América
- RSSSF – Copa Chevallier Boutell
- Ripullone (1929–31)
- La Fuente (1931–32)
- Hirschl (1932–34)
- Álvarez (1935)
- Garay (1936–37)
- Fernández Roca (1937–39)
- Crivaro (1939)
- Rodríguez (1939)
- Crivaro (1939)
- Hirschl (1940–41)
- Fernández Roca (1941)
- Lullich (1941)
- Delovo (1942)
- Chalú (1942–43)
- Minella (1943)
- Durand Laguna (1943)
- Rotman (1944)
- Gayol (1944)
- Scarpone (1944)
- Molinari (1945)
- Servidio (1945)
- Naón (1946)
- Martín (1946)
- Sbarra (1947)
- Hirschl (1948)
- Ferreira (1948)
- Scarone (1948–51)
- Demaría (1951)
- Roldán (1952)
- Fidel (1952)
- Ongaro (1953–54)
- De Mare (1955–56)
- Ignomiriello (1957)
- Aballay (1957)
- Varallo (1957–58)
- Ormos (1959)
- Zozaya (1959–60)
- Aldabe (1960–61)
- E. Fernández (1961–62)
- Pedernera (1962)
- Infante (1962[A])
- Corazzo (1963)
- Bravo (1963–64)
- Infante (1964[A])
- J. López (1964–65)
- Infante (1965)
- Torres (1965)
- E. Fernández (1966)
- Antonio (1966[A])
- Geronazzo (1967)
- Antonio (1967[A])
- E. Fernández (1967)
- Miranda (1967–68)
- Varacka (1968–71)
- Miranda (1971[A])
- Murúa (1971–72)
- Miranda (1972[A])
- Montes (1972)
- Gonzalo (1972[A])
- Varacka (1973–74)
- Bayo (1974)
- Varacka (1974)
- Novarini (1975)
- Bayo (1975)
- Salvá (1975)
- Domínguez (1976)
- Novarini (1976–77)
- Santiago (1977)
- Restelli (1977[A])
- Rattín (1977)
- Rosl (1977–78)
- Varacka (1978–79)
- Rattín (1979)
- Iturrieta (1980)
- Santiago (1980)
- Pizarro (1980)
- Janín (1981)
- Restelli (1981)
- Della Savia (1981–83)
- Cocco (1983)
- Rosl (1983)
- Veiga (1984–85)
- Faraone (1985)
- Bedogni (1985[A])
- Garisto (1985–87)
- Solari (1987)
- Rezza (1988)
- Garisto (1988–89)
- Ramos Delgado (1989–90)
- Gutiérrez (1990[A])
- O. López i Cavallero (1990)
- Fanesi (1990–91)
- Pérez (1991–92)
- del Favero (1992[A])
- Gelves (1992[A])
- Ramacciotti i Sbrissa (1992–93)
- Perfumo (1993–94)
- Griguol (1994–99)
- Pérez (1999–2000)
- Gelves (2000[A])
- Griguol (2000–01)
- Ramacciotti (2002–03)
- Gómez (2003)
- Agostinelli (2003[A])
- Griguol (2003–04)
- Ischia (2004–05)
- Kuzemka (2005[A])
- Troglio (2005–07)
- Kuzemka (2007[A])
- Maturana (2007)
- Falcioni (2007)
- Sanguinetti (2008)
- Madelón (2008–09)
- Morant (2009[A])
- P. Fernández (2009)
- Cocca (2010)
- Morant (2010[A])
- Cappa (2011)
- Ortiz (2011)
- Ingrao (2011)
- Troglio (2011–16)
- Yllana (2016[A])
- Alfaro (2016–17)
- Martini i Messera (2017[A])
- Soso (2017)
- Sava (2018)
- Ortiz (2018[A])
- Troglio (2018–19)
- Ortiz (2019)
- Maradona (2019–20)
- Martini i Messera (2020–21)
- Gorosito (2021–22)
- Romero (2023)
- Madelón (2023–24)
- Méndez (od 2024)