Benzol – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Benzol (benzol surowy) – mieszanina zawierająca głównie benzen, toluen i ksylen oraz, w mniejszych ilościach, tiofen, pirydynę i fenol.

• ciecz
• ostry zapach
• barwa od słomkowozielonej do brunatnej
• temperatura wrzenia – od 80 do 180 °C
• łatwopalny
• toksyczny

Benzol otrzymuje się z gazu w koksowniach i gazowniach za pomocą absorbentów ciekłych lub węgla aktywnego, następnie poddaje się go rafinacji i destylacji frakcyjnej.

• ważny surowiec do produkcji poszczególnych składników lub mieszanin węglowodorów
• do końca lat 30. XX wieku był ważnym dodatkiem do benzyny (lotniczej i samochodowej) – często wraz z alkoholem jako BAB (benzyna-alkohol-benzol popularne w Polsce w latach 30.) – gdyż wyraźnie podnosił jej liczbę oktanową. Po wprowadzeniu do stosowania tetraetyloołowiu (zob. etylina) rola benzolu jako dodatku do paliwa wyraźnie zmalała i ma znaczenie tylko historyczne.