Biaks – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Biaks (ang. biaxial – dwuosiowy) – rdzeń z ferrytu o prostokątnej pętli histerezy w postaci prostopadłościanu o dwóch prostopadłych, nieprzecinających się otworach. Sporadycznie stosowany w niewielkich, szybkich pamięciach ferrytowych o organizacji 2D i magnetycznych elementach logicznych.

Zapamiętaną informacją jest kierunek namagnesowania mostka między otworami. Odczyt polega na chwilowym, odwracalnym obrocie pola w mostku przez prąd w linii słowa (przewodzie sterującym) i odczycie kierunku napięcia w liniach bitów (przewodach sygnałowych).

• pojemność: 64 kb
• częstotliwość
  • odczytu: 2—5 МHz
  • zapisu: 200—300 kHz

Element ma dzisiaj znaczenie historyczne.