pl.wikipedia.org

Bielski Hrabia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bielski Hrabia

Ilustracja
Herb Bielski Hrabia z dyplomu
Typ herbu

hrabiowski

Wprowadzony

10 lipca 1780

Bielski Hrabia – polski herb hrabiowski, pochodzący z dyplomu wydanego 10 lipca 1780 roku. Odmiana herbu Jelita, herb własny utytułowanej linii rodu Bielskich herbu Jelita.

Opis stworzony zgodnie z klasycznymi zasadami blazonowania[a]:

Na tarczy w polu czerwonym trzy kopie złote skrzyżowane w gwiazdę, środkowa ostrzem w dół, boczne - w górę.

Nad tarczą korona hrabiowska, nad którą hełm z koroną. W klejnocie pół kozła barwy naturalnej.

Labry herbowe czerwone, podbite złotem.

W trzymaczach dwa gryfy srebrne, z jęzorami czerwonymi, wspięte.

Tytuł hrabiego Królestwa Galicji (niem. hoch- und wohlgeboren, graf von[b]) został nadany Antoniemu Bielskiemu 19 listopada 1778 roku przez cesarza Józefa II[1][2]. Dyplom z wizerunkiem herbu został wydany 10 lipca 1780 roku[2].

Podstawą nadania tytułu oraz herbu hrabiowskiego Antoniemu było wieloletnie posiadanie przez niego dóbr Olbrachcice, dekret J. J. i A. Zamoyskich z 1778 roku, a także pismo hofratów proponujące nadanie tytułu hrabiego m.in. Bielskim[3].

Tytuł hrabiowski z identycznym herbem uzyskał również Juliusz Bielski w dniu 8 lipca 1895 roku, na co dyplom z wizerunkiem herbu został wydany 6 września 1895 roku. Juliusz był synem Romana Cyriaka Bielskiego, który z kolei był synem jednej z córek Antoniego, ożenionej z bliskim krewnym – Ignacym Bielskim[3].

  1. ↑ Opis współczesny jest skonstruowany zgodnie z obecnymi zasadami heraldyki. Zobacz: Blazonowanie.
  2. ↑ (pol.) wysoko urodzony i wielmożny.
  1. ↑ Ostrowski 1906 ↓, s. 30.
  2. ↑ a b Górzyński 2009 ↓, s. 106.
  3. ↑ a b Górzyński 2009 ↓, s. 92.