Bitwa pod Dromore – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bitwa pod Dromore

Wojna irlandzka 1689–1691
Katedra w Dromore
Czas	14 marca 1689
Miejsce	Dromore, Irlandia
Terytorium	Irlandia
Wynik	Zwycięstwo Jakobitów
Strony konfliktu
Jakobici protestanci z Ulsteru – zwolennicy Wilhelma III
Dowódcy
Richard Hamilton Lord Mount Aleksander
Siły
3 500 8 000
Straty
nieznane 400
Położenie na mapie Irlandii
54°25′01,2″N 6°08′56,4″W/54,417000 -6,149000

Bitwa pod Dromore – starcie zbrojne, które miało miejsce 14 marca 1689 r. w trakcie wojny Irlandzkiej (1689–1691).

W marcu 1689 r. siły popierających Jakuba II Stuarta Jakobitów dowodzone przez Richarda Hamiltona oraz Dominicka Sheldona (5 000 piechoty, 900 jazdy, 5 dział) podjęły marsz na Ulster. 13 marca przed naciągającą armią w pośpiechu wycofały się lokalne siły protestantów z hrabstwa Down. Cześć wojsk Hamilton wysłał do fortu Charlemont, niedaleko Dungannon, a sam na czele reszty wojsk (3 500 ludzi) pomaszerował w kierunku Hillsborough. 14 marca doszło do bitwy pod Dromore. Przekroczywszy rzekę Bann wojska Hamiltona rozbiły 8-tysięczny oddział protestancki dowodzony przez Lorda Mount Aleksandra i sir. George'a Rawdona. Straty protestantów wyniosły 400 zabitych, reszta wojska rozpierzchła się. Dzięki zwycięstwu pod Dromore Jakobici zajęli wschodni Ulster oraz Belfast.

• Jarosław Wojtczak: Boyne 1690, seria Historyczne Bitwy, wyd. Bellona, Warszawa 2008.