Bollo – Wikipedia, wolna encyklopedia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bollo – polski herb szlachecki z nobilitacji.
Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
W polu błękitnym inicjały JHS złote; na środkowym takiż krzyż łaciński.
Klejnot: pół orła srebrnego.
Labry: błękitne, podbite srebrem.
Nadany w 1768 Andrzejowi Bollo, polskiemu Chargé d’affaires w Republice Genui[2].
Ponieważ herb Bollo był herbem własnym, z nobilitacji osobistej, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu:
Bollo.
- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
- ↑ Anna Wajs: Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Warszawa: DiG, 2001, s. 23. ISBN 83-7181-173-X.
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
- Herb Bollo z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla