Buck Williams – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Buck Williams w 2006.
52
silny skrzydłowy/środkowy
Pełne imię i nazwisko	Charles Linwood Williams
Pseudonim	Buck
Data i miejsce urodzenia	8 marca 1960 Rocky Mount
Wzrost	203 cm
Masa ciała	98 kg
Kariera
Aktywność	1981–1999
Szkoła średnia	Rocky Mount (Rocky Mount, Północna Karolina)
College	Maryland (1978–1981)
Draft	1981, numer: 3 New Jersey Nets
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1981–1989 New Jersey Nets 635 1989–1996 Portland Trail Blazers 557 1996–1999 New York Knicks 115
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1978–1980  Stany Zjednoczone

Charles Linwood "Buck" Williams (ur. 8 marca 1960 w Rocky Mount) – amerykański koszykarz grający w lidze NBA, debiutant roku NBA^[1], uczestnik spotkań NBA All-Star Game, występujący na pozycjach silnego skrzydłowego oraz środkowego.

Po trzech sezonach spędzonych w drużynie uniwersyteckiej Maryland Terrapins Williams zdecydował się, podobnie jak jego koledzy z kadry USA – Isiah Thomas i Mark Aguirre przystąpić do draftu NBA, w którym to został wybrany tuż za nimi z numerem 3, przez klub New Jersey Nets, w którym spędził kolejne 8 lat^[2].

Zaczął swoją przygodę z ligą od zdobycia tytułu debiutanta roku oraz wyboru do piątki najlepszych debiutantów sezonu^[3]. Notował wtedy średnio 15,5 punktu i 12,3 zbiórki^[4]. Przez 7 pierwszych sezonów w lidze kończył rozgrywki z double-double w kategorii średniej punktów oraz zbiórek^[4]. Plasował się w tym czasie zawsze w pierwszej piątce najlepiej zbierających zawodników ligi, a przez 6 lat nawet w pierwszej trójce. W tych czasie powoływano go 3-krotnie do udziału w NBA All-Star Game. Został też wybrany do drugiej piątki najlepszych zawodników, a także defensorów ligi. 24 czerwca 1989 roku został wysłany do Portland w zamian za Sama Bowie oraz wybór pierwszej rundy draftu, którym okazał się być Mookie Blaylock^[4].

W okresie gry w barwach Portland Trail Blazers dwukrotnie gościł w finałach NBA^[5], również dwukrotnie przewodził lidze w skuteczności rzutów z gry, zaliczając także jeszcze 3 kolejne wybory do składów defensywnych roku^[6]. Ostatnie lata kariery spędził w Nowym Jorku.

27 stycznia 1999 roku Williams zdecydował się odejść na sportową emeryturę, podczas gdy Knicks dotarli w tamtym sezonie do ścisłego finału ligi.

Na podstawie^[7], o ile nie zaznaczono inaczej.

• Uczestnik:
  • rozgrywek Sweet 16 turnieju NCAA (1980)
  • turnieju NCAA (1980, 1981)
• Mistrz sezonu regularnego konferencji Atlantic Coast (ACC – 1980)
• Najlepszy pierwszoroczny zawodnik konferencji ACC (1979)^[8]
• Drużyna Maryland Terrapins zastrzegła należący do niego numer 52

• 2-krotny finalista NBA (1990, 1992)
• 3-krotny uczestnik meczu gwiazd NBA (1982–1983, 1986)
• Debiutant roku NBA (1982)^[9]
• Wybrany do:
  • I składu:
    • debiutantów NBA (1982)^[10]
    • defensywnego NBA (1990, 1991)^[11]
  • II składu:
    • NBA (1983)
    • defensywnego NBA (1988, 1992)^[11]
• Lider:
  • sezonu regularnego w skuteczności rzutów z gry (1991, 1992)^[12]
  • wszech czasów klubu Nets w liczbie zdobytych punktów
  • play-off w:
    • średniej zbiórek (1984)^[13]
    • skuteczności rzutów z gry (1985)^[14]
• 3-krotny zawodnik tygodnia NBA (5.12.1982, 22.01.1984, 10.11.1985)^[15]
• Debiutant miesiąca NBA (luty 1982)^[16]
• Klub Nets zastrzegł należący do niego numer 52^[17]

• członek kadry olimpijskiej na igrzyska w Moskwie (1980), które zostały zbojkotowane przez USA. Zespół wziął wtedy udział w trasie pokazowej "Gold Medal Series", występując przeciw składom NBA All-Star oraz drużynie olimpijskiej z 1976 roku^[18]
• wziął udział w międzykontynentalnym pucharze FIBA (obszar Ameryk – 1979)
• zajmuje 20. miejsce na liście wszech czasów NBA w liczbie rozegranych spotkań w sezonie zasadniczym – 1307