Camillo di Pietro – Wikipedia, wolna encyklopedia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| Kardynał biskup | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||
| Data i miejsce śmierci | ||
| Miejsce pochówku | ||
| Dziekan kolegium kardynalskiego | ||
| Okres sprawowania |
1878–1884 | |
| Kamerling | ||
| Okres sprawowania |
1878–1884 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Diakonat |
2 czerwca 1839 | |
| Prezbiterat |
16 czerwca 1839 | |
| Nominacja biskupia |
8 lipca 1839 | |
| Sakra biskupia |
14 lipca 1839 | |
| Kreacja kardynalska |
19 grudnia 1853 in pectore | |
| Kościół tytularny |
biskup Ostia–Velletri | |
|
| Data konsekracji |
14 lipca 1839 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Camillo di Pietro (ur. 10 stycznia 1806 w Rzymie, zm. 6 marca 1884 w Rzymie) – włoski kardynał.
Studiował w Rzymie na kilku uczelniach, uzyskując w 1829 doktorat z prawa cywilnego i kanonicznego. Od listopada 1830 był protonotariuszem apostolskim. 13 grudnia 1830 wygłosił kazanie dla kardynałów na rozpoczęcie Konklawe 1830–1831. Za pontyfikatu Grzegorza XVI był delegatem apostolskim w Orvieto (1832) i Spoleto (1834–1835), a następnie audytorem Roty Rzymskiej (1835–1839). W 1839 został wyświęcony na tytularnego arcybiskupa Bejrutu i mianowany nuncjuszem w Neapolu. W latach 1844–1859 kierował nuncjaturą w Lizbonie (początkowo jako internuncjusz nadzwyczajny, 1847–1856 jako nuncjusz apostolski, 1856–1859 jako pronuncjusz). Papież Pius IX w 1853 kreował go kardynałem in pectore. Nominację tę podano do publicznej wiadomości w 1856, jednak kapelusz kardynalski i tytuł prezbitera San Giovanni a Porta Latina otrzymał dopiero po powrocie z Portugalii w 1859. W latach 1863–1867 był prefektem Sygnatury Apostolskiej. Kardynał-biskup Albano (20 września 1867 – 12 marca 1877), Porto e Santa Rufina (12 marca 1877 – 15 lipca 1878) i Ostia e Velletri (od 15 lipca 1878 do śmierci). Uczestniczył w konklawe 1878 jako subdziekan św. Kolegium, odegrał znaczącą rolę w jego organizacji (m.in. negocjował z rządem włoskim odpowiednie gwarancje). Kamerling św. Kościoła Rzymskiego i dziekan św. Kolegium Kardynałów od marca 1878. Zmarł w Rzymie w wieku 78 lat.
